وضعیت کشورهای اسلامی

یادداشت-ترکمن نیوز-  کشورهای اسلامی با تمام ادعاهای خود در هیچ زمینه ای وضعیت مناسبی نسبت به دیگر کشورهای غیر اسلامی ندارند. در زمینه های اقتصادی و اجتماعی وصنعت و تکنولوژی و فناوری و علمی به جز ترکیه و مالزی، بقیه جز استفاده از منابع طبیعی و زیرزمینی بدون توجه به آینده نگری و عدم رعایت حق و حقوق نسلهای آینده حرفی برای گفتن ندارند.

گفته می شود در قرن بیستم حدود 130 نفربرنده جایزه نوبل شده اند که در میان آنها تنها یک نفر مسلمان می باشد آنهم با دو دانشمند امریکایی در رشته فیزیک بصورت مشترک برنده شده اند. این وضعیت علمی کشورهای اسلامی را نشان می دهد که آنها درچه رده ای بسر می برند.این در حالی است که  بیست درصد جمعیت جهان را کشورهای اسلامی تشکیل می دهند.

 اگر ما اهل علم ودانش و فناوری و اختراع و اکتشاف بودیم حدود بیست درصد برندگان جایزه ی نوبل را ما تشکیل می دادیم. یعنی حدود 26 نفر. بزرگترین خطایی که در جهان اسلام دیده می شود این است که ما خودرا مستغنی از دیگران می دانیم. یعنی اسلام به هیچ علمی نیاز ندارد و همه ی حقایق در آن آمده است. این دیگران هستند که از علوم اسلامی استفاده بکنند. اما پیغمبر اسلام می گوید: علم بیاموزید حتی در چین باشد. یعنی از غیرمسلمانان علم یاد بگیرید. از نظر دانشمندان ویژگی علم این است که جهان شمول باشد. یعنی به درد همه ی انسانها صرف نظر از دین و مذهب و عقاید بخورد. در همه جا یکسان عمل کند. گره گش باشد. از درد و رنج انسانها بکاهد و به رشد رفاه و آسایش انسانها کمک کند تا از راه علم انسانها زندگی راحتی داشته باشند.

از این لحاظ حساب کنیم بعضی ازعلوم اسلامی مانند فقه جزو علوم به حساب نمی آید. چون فقط به درد مسلمانان می خورد و غیر مسلمانان چندان بهره ای از آن نمی برند. به قول یکی از روشنفکران دینی علم فقه جزو علوم تولید کننده نیست. جزو علوم مصرف کننده است منتظراست تحولی در دیگر رشته ها بوجود بیاید تا از آن بهره مند شود. او معتقد است از این لحاظ علم پزشکی هم علم به حساب نمی آید چون خود تولید کننده نیست بیشترچشم به راه تولیدات دیگرعلوم مانند بیوشیمی و داروسازی می باشد تا از مشکل آنها گره گشایی کند. اما بیشتر مسلمانان درک و برداشت درستی از علم ندارند. قرائت قرآن و حوزوی شدن را بیشتر برای کسب ثواب اخروی می دانند تا حل مشکلات دنیوی. در صورتیکه دانستن ودرک کردن و تغییر برخی روشهای نادرست هم ثواب دارد. خیلی ها هم اعتقادات را علم می دانند. اعتقادات را هر کس به راحتی می تواند به دست آورد و به آن ایمان آورد و باور کند. اما علم و دانش و معرفت در طول زمان با تلاش و زحمت و ممارست و مطالعه و نقد و انتقاد به دست می آید و حلال مشکلات است.

 یکی دیگر از مشکلات ما این است که به دانسته ها و معتقدات مان صد درصد یقین پیدا می کنیم و هیچ شک و تردید به خودمان راه نمی دهیم و با دید مؤمنانه نگاه می کنیم نه با دید منتقدانه. دید مؤمنانه خطا را کشف نمی کند بلکه آنرا توجیه می کند. چون خیال می کنیم ایمان و اعتقادات مان خدشه دار خواهد شد. این نتیجه ی یکی دانستن علم و اعتقادات است که باعث عدم رشد علم و دانش در ممالک اسلامی شده است. اگر این دید اصلاح نشود ما همیشه گرفتار این بلیه خواهیم بود. یک فرد دیندار هم می تواند با داشتن اعتقادات دینی و حفظ آن در یک یا چند رشته ی مشخص صاحب تخصص شود. اما چون فکر می کنیم تمام حقایق در کُتب دینی آمده و در خارج از آن هیچ حقایقی وجود ندارد برای کشف و به دست آوردن آن تلاش نمی کنیم.

در صورتیکه در خارج ازکُتب دینی هم میلیاردها حقیقت وجود دارد که هر روز با کشف و پرده برداری توسط دانشمندان و متخصصان افقهای گسترده ای به روی بشریت گشوده می شود. خیلیها هم با حق مطلق دانستن خود و باطل دانستن نظرات دیگران مشغول تحمیل عقاید خود به دیگران هستند اگر هم قبول نکردند حاضرند مانند داعش به هر جنایتی دست بزنند تا دیگران نظرات آنها را قبول کنند.در دنیا هیچ کشوری نیست مانند کشورهای اسلامی با یکدیگر اختلاف و درگیری نداشته باشند و نتیجه ی آنهم عقب ماندگی مطلق از دیگر کشورها است. کشورهای اسلامی دیگربه دشمن خارجی نیاز ندارند با فهم غلط از دین و مذهب مشکلات زیادی برای خود درست کرده اند. اگر دین و مذهب با علم و دانش همراه و هم جهت نشود عقب ماندگی ما ادامه خواهد یافت و فاصله ی ما با دیگران بیشتر خواهد شد.

نویسنده: امان محمد خوجملی                انتشار دهنده:یاشار نیازی

نوشتن دیدگاه