روایتی از دلخوشی های تنها بانوی پرورش دهنده اسب ترکمن در جرگلان

به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی ترکمن‌؛  اول به سراغ چالاربیگ می رود به او سلام می کند و جوابش را به تکان دادن سر او می گیرد و با گرفتن انرژی از همدمی چون چالاربیگ سراغ کارها می رود.

با این انرژی سراغ ۳۷ اسبی می رود که نیاز به آب و علوفه دارند، سپس شروع به تمیز کردن اسطبل ها می کند، راستی آب را با سطل از تانکر بیرون باشگاه می آورد و بعد به کارهای خانه می رسد.

این کار هر روزه فرزانه رحیمی تنها زن پرورش دهنده اسب اصیل ترکمن استان خراسان شمالی است فرزانه خانم این روزها بیشتر شیرزن بودن خود را اثبات کرد او تنها در روستای یوغان برج مشغول تیمار اسب های خود است گرچه پیرزنی ۸۰ ساله از غلامان به یوغان برج می رود که او این روزها تنها نباشد ولی برای انجام کارهای نگهداری ۳۷ اسب کسی کمک حالش نیست.

خانم رحیمی می گوید: چهاردهم ماه قبل بود، اکبر رحیمی، همسرم و تنها کسی که کمک حال من در پرورش و نگهداری اسب ها بود، زمانی که داشتیم اسب ها را آب و خوراک می دادیم در بین دوتا از نریون ها که باهم درگیر شدند، گیر کرد و از ناحیه دست و دنده ها آسیب دید و دچار شکستگی شد. حالا هم بعد از گذشت بیست و هفت روز هنوز همسرم به روستای خالی از سکنه یوقان برج برنگشته است و من به تنهایی به اسب ها رسیدگی می کنم.

وی ادامه می دهد :هر روز صبح برای اینکه به همه ۳۷ اسب رسیدگی کنم ساعت پنج و نیم بیدار می شوم و به سراغ اسب ها می روم به تک تک آنها خوراک می دهم و بعد برایشان با سطل از بیرون باشگاه آب می آورم و بعد از سه ساعت برای خوردن صبحانه به خانه می آییم و به کارهای خانه می رسم عصرها باز به سراغ خوراک اسب ها می روم و شروع می کنم تا آخر شب این کارم ادامه دارد که روزی ۴ وعده خوراک به اسب ها می دهم.

او می گوید:با بارش برف کارم دو برابر می شود چون زیر اسب ها زود به زود خیس می شود و باید مرتب و خشک شود که اسب ها راحت بخوابند و عفونت سم نگیرند. آب تانکر نیز در زمستان و هوای سرد یخ می بندد و فقط نیم ساعتی طول می کشد تا با کتری و آب جوش یخ شیر تانکر را باز کنم و آب بردارم.

وی می گوید: درفصل زمستان چون عملا کار ورزشی انجام نمی شود اسب ها همه داخل اسطبل هستند و برای صرفه جویی من و همسرم تا عید نوروز تنهایی به اسب ها رسیدگی می کنیم. اکنون که همسرم نیست و کارگر خانمی که بتواند کمکم کند در اینجا وجود ندارد که برای کمک بیاوریم پس ناچارم که خودم تنها تا برگشتن همسرم مزرعه را اداره کنم.

خانم رحیمی ادامه می دهد: دلخوشی من به سلامت برگشتن همسرم و بعد زندگی در کنار این اسب های نجیب است.

منبع: صاحب جمال رحیمی- عصر اترک