ترکمن نیوز– قمرالدین سیدی- سونگی داغی آرزوی تن‌های بی‌تاب و روح‌های بی‌خواب
به دیدارت به صد شوقی چه بی‌تابم سونگی داغی
شنیدن و با خبر شدن از خبر پیمایش کوه به سوی دیدار دلداری که دلها را به خود، تابی از آنِ عاشقان راهش ربوده و هر دم رهگذران و ره پویانش را بیقرار نموده و دلدادگان چابک سوارش اسب رویاهایش را در میدان اندیشه به هر سو مستانه مهمیز می‌دهد چند روزی خواب از دیدگان را ربوده و هر لحظه انگشتان دست را به شمارش روز شماری به هم می‌ماسد تا دل غوغایی و سودایی خویش را آرام نماید.
لله هاً عرضه این عریضه و نگارش قلم فقط به سیاهه کشاندن اوراق سفید و بیاض دفاتر نیست. عزیران خدای واحد را شاکر و شاهد گیریم که، بنده واپسین لحظات شب دوازدهم اردیبهشت را به صداقت به نگاه صدقتان ترقیم می‌نمایم که در آن شب به جای خواب، حالی عجیب مستولی احوالم بود که با ترسیم خیال و رویاهای خیال‌انگیز سونگی داغی در صفحه ذهنم یک لحظه پلک چشمانم را بر هم ننهادم.
بالاخره علی رغم خستگی و فرسودگی روز قبل، ساعت سه و سی دقیقه سحر زنگ گوشی نواشگر گوش و هوش انتظار کشیده‌ی کشیک شبم بود که شخص بی‌ریا و زحمت کش گروه عطابردی خانی مرا به آمادگی حرکت به دیار و کوه رویاهای موعود فرا خواند و ساعت چهار سحر با خودرو شخصی به سرپرستی مردمیدان عمل آرتق حسین زاده به مقصد قصیده‌های خیال یعنی سونگی داغی سبک بالانه حرکت نمودیم.
در حال گذر و عبور از جاده خیال انگیز و شاعرانه که بهار با آن همه طبیعت زیبایش با گلهای ملوّن و مورّد ما را به استقبال بی‌نظیر خود به وجد و شور و شعف وا دا داشته و زمین‌های زراعی فرش شده به گلهای دیوانه کننده کلزا و خوشه‌های خرمن آور گندم زاران به تکان خرامان و ناز پُر سودای برگ‌های زیبای خویش، چون دختران ناهده‌ی شاهده و به زیور آراسته صحرا دستی به زینت بر ما تکان می‌دادند آفرین و صد آفرین و هزاران ترحیب و توصیف لایق شما باد ای طبیعت زیبای صحرای ترکمن که هیچ زمان و ابدا دست هنرمندی به ترسیم و نگار ، یارای نقاشی نقش گل آفرین بی‌نظیر و بی مثال تو را ندارد.
با طی طریق و گذر از میانه کوه‌ها و دشت‌ها و جنگل‌های بهاری که به قول شاعر هر ورقش دفتری از نشان بی‌چون چرای کردگار و خدای مهربان بود ساعت پنج و ربع صبح به شهر مرزی مراوه تپه که به دیار عارف و شاعر نامی ایران زمین مخدوم قلی فراغی مشتهر است رسیدیم و از آنجا نیز با تکمیل بار و بنه نقصان خویش به طرف شهر نسبتا کوچک که به تازگی عنوان شهر کرند را به خود اختصاص داده است حرکت نمودیم.
دیگر با نزدیک شدن به آرامگاه شاعر که اشعارش نوازشگر روح و روان بیدار انسان‌هاست شمه شاعری دوستان گل کرده هر کدام با تکان دادن سر به خیال مستانه به ترنم اشعار این عارف پرداخته و بدین صورت با عمق روح خود را با گفته‌ها و سروده‌های شاعر پیوند می‌دادند، بالاخره با پیمودن مسافتی ساعت پنج و پنجاه دقیقه با قرائت فاتحه‌ای به روح بلند فراغی شهیر از کنار آرامگاه ابدی او گذر نموده راه را به مسیر کرند ادامه دادیم و پس طی نمودن مسافتی با اخذ آدرسی از چوپان صحرا که در طبیعت پاک صحرا با استشمام هوای پاک بهترین زندگی صادقانه‌ی ساده و به دور از قال و مقال را سپری می‌نمود به سمت سونگی داغی و پاسگاه برون مرزی آق‌تقه حرکت نموده و راس ساعت هفت صبح در کنار پاسگاه ماشین‌ها را پارک نموده و با سلام دادن به کوه یادآور خاطره‌های فراغی با فرمان مربی ورزش مامد قربان ارازی به حرکات ورزشی صبگاهی پرداختیم تا اندام خفته خویش را آماده نماییم.
گروه کوه‌نوردی سونگی داغی که تجربه‌ای چندین ساله دارد با صف‌های مرتب به سوی کوه سونگی داغی خیز برداشته و با حرکت‌های نفس گیر سخره‌های سنگی را که گونه‌های شقایق‌های کوهی و لاله وحشی (چیگیلدم)، شوکران، همیشه بهاران، تاغدان، سرو کوهی، و…زینت بخش طبیت زیبای آن است ساعت نه و سی دقیقه به بام بلند آن دست یافته و با آرم و پلاکارت سونگی داغی عکس یادگار گروهی انداختند.
پس از تناول صبحانه سرپرست گروه آرتق حسین زاده ضمن تشکر از رعایت شئونات کوه پیمایی از قمرالدین سیدی خواست که در خصوص سونگی داغی مطالبی ارائه نماید وی سخنان خویش با طرح سوالی اینگونه آغاز نمود: گفت دوستان سونگی داغی چگونه کوهی است؟ حکمت چیست که شاعر پر آوازه ترکمن یک عنوان شعر خود را به این کوه اختصاص داده است؟ چرا فراغی در خصوص کوه بیلی و نیلی کوه قلم خوش خط و خال خویش را بر صفحه سریر حریر گونه اوراق نسائیده است. آری دوستان سونگی داغی در روزگار گذشته بر ایلمان نماد اوج مقاومت بود ، سونگی داغی به نوعی پناهگاه ایل بود ز دست یغماگران روس و... شاعر قمرالدین سیدی در ادامه عرایض خویش در کنار سونگی داغی به نمایندگی از طرف دوستان، سونگی داغی را خطاب مستطاب قرار داده چنین گفت:
ای سونگی داغی من می‌دانم که در سینه سوخته تو چه دردها و حسرت‌ها نهفته است؟ من می‌دانم که تو به روزگار چه حسرت‌ها به تن تیمار تنیده‌ای؟ ای سونگی داغی آن اسرار نهان را بر ما باز گو . بگو از درد و آلام ایلم که تو خوب می‌دانی. بخوان آن مرقومه نهفته از جراید درد و رنج را که بر سینه سوخته تو سنگینی می‌کند.
بگو از ظلم ظالمان و خان یغماگر تاریخ ایلت که تو در تنگناهای بسی تنگ یار و یاور نیکانمان بودی. بگو از ضجه و فریاد به استغاثه کودکان و سالخوردگان بی پناه گوک دپه که تو با آن قامت راستینت چو کودک وار گریستی.
بگو از سردار ایلت دیقما سردار بگو که در مخمسه‌های زمان به فشار، به هر سو نگریسته و چاره کار را جز به شمشیر کهنه‌اش در چیزی نمی‌یافت.
بگو ای سونگی داغی من بر فراز قله‌ات به فتح آن افتخار نمی‌کنم زیرا که تو با پناه دادن ایلم، قله‌های بسی را به مردانگی فتح نموده‌ای. من به تناول غذا و دمی را به سرخوش گذراندن ایام نیامده‌ام. من آمده‌ام با تمام وجود به فریاد بی استغاثه‌ات ، به نای نالان سراسر به درد آغشته‌ات، به خاطرات خطیر پهلوانانت در کنار تو، از زبان تو و از کلام تو سخنی مستطاب به گوش و جان بسپارم ، بگو سونگی داغی، بگو بگو ، باز هم بگو زیرا که تو تاریخ گویای این مرز و بومی.
در این لحظات که همه دوستان مستغرق و متاثر این سخنان بودند قمرالدین سیدی با قرائت شعری در خصوص سونگی داغی که در سینه این کوه درد کشیده، در این روز سروده بود به سخنان خود خاتمه داد.
سونگی داغی
تۆرکمن ایلینگ غیشین یازین
سنده گؤردۆم سونگی داغی
گچن لرینگ آیاق ایزین
سنده گؤردۆم سؤنگی داغی
سنده گؤردۆم آت آتاران
سنده گؤردۆم اوُت اوُتاران
بیر الین عارشا یتیرن
سنده گؤردۆم سوُنگی داغی
ایل- گۆنۆنمه پناه برن
عجیز لره غانات گرن
میهمانا میلس غوران
سنده گؤردۆم سؤنگی داغی
هر آتا بیر آت یملیگی
اؤندریپ دیر بو غوملیغینگ
أر صیفات‌لی آلجانگ لیغی
سنده گؤردۆم سونگی داغی
حاسرات چیقار هر دمینگ‌دن
دوشمان گلمزدی چمینگ‌دن
غوتولانی سنگ امینگدن
سنده گؤردۆم سوُنگی داغی
دردین بوگۆن، دردینگ گوردیم
شونگ اۆچین غاشینگا باردیم
بیرلیک اۆچین غوُیان شرطینگ
سنده گؤردۆم سونگی داغی
اسامی دوستان کوهنورد : ۱- آرتق حسین زاده ۲- محمد قربان ارازی ۳- عطا بردی خانی ۴- عبدالمطلب دلبرده ۵ – محمد امین میر حسنی ۶ – حمید ارازی ۷- ابراهیم دردی زاده ۸ – غفور زارع مرادی ۹ – غفور( هادی) قربانی ۱۰ – قمرالدین سیدی.
نظر شما چیست ؟