یادداشت-ترکمن نیوز- در روزهای گذشته اعلام اسامی ۳۱ شهرستان محروم کشور از طرف وزارت کشور و قرار گرفتن گمیشان در این لیست، بسیاری از حقایق نهفته در زیر لایه های فریبنده سرسبزی گلستان را نمایان کرد.
گمیشان قبل از این اعلام هم به عنوان منطقه ای محروم و فاقد زیرساخت‌های لازم و ضروری برای یک زندگی متوسط شناخته می شد؛ اما این اعلام تجدید زخم مردم کم توقع این منطقه بود.
در شهرستان گمیشان اوج محرومیت و محدودیت در مرکز این شهرستان یعنی شهر گمیش تپه نمایان شده است. فقدان زمینه های اشتغال جوانان منطقه و سطح پایین معیشتی در این منطقه برای هر بیننده ای از نگاه اول خودنمایی می کند.
بنظر می رسد تبدیل این بخش به شهرستان نیز جز قرار گرفتن منصب فرمانداری در زمره مناصب دولتی منطقه ،دستاورد خاصی برای مردم محروم این منطقه نداشته است !
چرا شرایط این شهرقدیمی که از آن به مادر شهرهای ترکمن نشین استان نام برده می شود، تا این حد رقت بار شده است ?
دلایل مختلفی در ایجاد این شرایط نقش داشته اند.بسیاری از مسئولان با سلب مسؤولیت از خود جبر جغرافیایی و قرار گرفتن گمیشان در مسیری بن بست را علت اصلی این شرایط می دانند.
موقعیت جغرافیایی خاص گمیشان قطعا در ایجاد شرایط کنونی موثر بوده است. اما مساله مهم تر این است که مدیران شهرستان در ده سال گذشته هیچ برنامه راهبردی برای رفع این مساله نداشتند.
تهیه و تنظیم اسناد توجیهی راهبردی در زمینه استفاده بهینه از ظرفیت های مرزی و دریایی شهرستان از جمله ضرورت هایی بوده است که مورد غفلت واقع شده است.
شاید مدیرانی که در سال های اخیر در این منطقه محروم گذران وقت کرده اند، توان و آمادگی ذهنی و فکری تنظیم سند راهبردی توسعه را نداشته اند.
اگر هم این سند تنظیم شده است در حد همان سند و کاغذ باقی مانده و هیچ گونه کار عملیاتی بر روی آن انجام نشده است.
یکی از معضلات مهم گمیشان در سال های اخیر حضور نسلی از مدیران در این منطقه بوده است که بیشتر به کارهای ویترینی علاقمند بوده اند.
در سالهای گذشته بخش اعظم مدیران شهرستانی در این منطقه بدون اینکه اقدام تاثیر گذار و ماندگاری در این شهرستان انجام دهند، صرفا به تبلیغ رسانه ای جلسات و نشست های خود توجه داشته اند. نتیجه این جلسات هم مشخص است.
قرار گرفتن گمیشان در جمع شهرستان های محروم کشور !
در سطح بالاتر از مدیران شهرستانی، این منطقه در سالهای اخیر مورد بی مهری نمایندگان خود در مجلس نیز قرار داشته است.
شاید تصور نمایندگان اخیر منطقه این بوده است که مردم این بلاد به حداقل ها راضی و شاکر هستند و نیازی به توجه ویژه به این منطقه نیست.
آفت دیگری که باعث رشد بیماری عقب ماندگی در این منطقه شده است تفرق و ناهمسویی نیروها و فعالان سیاسی و اجتماعی در منطقه است.
متاسفانه در شرایطی که اولویت اصلی فعالان در منطقه، مسایل باندی و جناحی است، نباید انتظار تجمیع توان فکری و انسانی شهر در مسیر توسعه را داشته باشیم.
در سالهای گذشته بخش عمده انرژی فعالان این منطقه صرف حمایت از گزینه های مد نظر خود در زمینه انتخابات و انتصابات شده است.
بدیهی است زمانی که این اولویت بدون توجه به معیار مهمی همچون منافع کلان مردم مد نظر قرار گیرد، نتیجه فاجعه بار کنونی را در پی خواهد داشت.
دورماندن فعالان و نیروهای تحصیل کرده منطقه از مناصب دولتی در ادارات شهرستان، نتیجه فضای ناامید کننده تخریبی است که بین فعالان این منطقه وجود داشته است.
در این ایام هر فرد منصفی حتی اگر مدت کوتاهی از وقت خود را صرف گشت و گذار در شهر گمیش تپه و صحبت با مردم آن نماید، متوجه عمق فاجعه خواهد شد. بیکاری و فقدان زمینه های کسب درآمد پایدار، برای خانواده ها مهم ترین مشکل مردم این منطقه است.
در این فضای تاریک و ناامید کننده کنونی ، تنها امید مردم سخت کوش گمیش تپه این است که اعلام نام شهرستان در لیست ۳۱ شهرستان محروم کشور، تلنگری بیدار بخش برای مدیران شهرستانی و استانی باشد.
امید است که تلاش های اخیر استاندار محترم گلستان برای ایجاد رونق اقتصادی و اشتغال از طریق ایجاد شهرک صنعتی شیلات در این منطقه به ثمر نشیند.
امید مهم تر اینکه عواید اصلی حاصل از فعالیت این گونه طرح ها ،در اقتصاد شهر وارد گردد و مانند طرح پرورش میگو بنام گمیشان و به کام سرمایه داران غیر بومی نشود.
ان شاالله
نویسنده: عبدالقیوم شکاری
گردآوری: گروه خبری ترکمن نیوز
لینک عضویت کانال تلگرام
نظر شما چیست ؟