ترکمن نیوز: در مقابل کرونا مردم عکس العمل های گوناگونی دارند. بعضیها آنرا خیلیها جدی گرفته از خانه بیرون نمی آیند یا خیلی کمتر ازخانه بیرون می آیند و در صورت خروج از خانه هم دستورالعملهای بهداشتی را به شدت رعایت می کنند تا مبادا گرفتاراین بلا نشوند.
برخی هم در مقابل آن بی خیال هستند و می گویند مرگ در دست خداست و به نصیحتهای دلسوزانه دیگران هم توجهی ندارند. این بی خیالی به معنای شجاعت نیست حماقت است و شعور ترس در باطنشان وجود ندارد. بی خیالها معمولاً چند گروه هستند یک گروه تقدیرگراهای مذهبی هستند که از عقل خود استفاده نمی کنند و به قضا و قدر اللهی معتقدند.
گروه دوم جوانان و نوجوانان هستند که هنوز نمی دانند مرگ چیست و خطر را احساس نمی کنند و اگر هم احساس بکنند این احساس هنوز به درک عمیق تبدیل نشده است تا از خودشان خوب محافظت بکنند. از قدیم گفته اند جوانی و خامی. بعضی از جوانان هم معتقدند ما بدنمان قوی است اولاً کرونا نمی گیریم اگر هم بگیریم خوب می شویم و کرونا را شکست می دهیم. معتادان تریاک هم خود حکایتی جدا گانه دارند و می گویند ما خود ضد کرونا هستیم ویروس کرونا از ما فرار می کند و هنوز هیچ معتادی به کرونا مبتلا نشده است. دیگران را هم دعوت می کنند بیایید تریاک بکشید هم کیف می کنید هم در مقابل کرونا واکسینه می شوید!!!. پس خدا را شکر که تریاک در کنار صد تا بدی یک خوبی هم دارد.!!!
اما گروه سوم افرادی هستند از کرونا می ترسند ولی کسب و کار و منافع مادی را نمی توانند کنار بگذارند. می دانند اگر یک ماه کار نکنند از گرسنگی نمی میرند. ولی باز کار کردن را ترجیح می دهند. دلیلش هم به نظر من این است مرگ نسیه است شاید نمردیم شاید ما را کرونا نگیرد. اما کنار گذاشتن کار یا تعطیل کردن مغازه ضررش نقد است. اما این گروه هم دو دسته هستند. بعضیهایشان بشدت وسواس گونه دستوالعملهای بهداشتی را رعایت می کنند.
مثلاً ماسک می زنند و دستکش می پوشند و ماسک و دستکش را هر روز عوض می کنند و مرتب آب می خورند و فاصله ی دو متری رعایت می کنند و از الکل و سایر وسایل ضد عفونی کننده استفاده می کنند. در واقع اینگونه مغازه داران یا شاغلان مشابه آنها که در مکانهای عمومی کار می کنند به خطرات ویروس کرونا واقفند. اما بعضی از مغازه داران و شاغلان عمومی بی خیال و رها شده هستند و صد تذکر هم آنها را از خواب غفلت بیدار نمی کند. فقط مرگ است که می تواند به آنها نشان دهد که مرگ چیست.
یک گروه دیگر هم کارگران روز مزد هستند که از روی ناچاری کار می کنند اگر کار نکنند بچه هایشان گرسنه می ماند. به این گروه اگر کمک شود از خانه بیرون نخواهند آمد. چون کمکی وجود ندارد آنها را خیلی نمی شود سرزنش و ملامت کرد. کارمندان دولت و سایر کارکنان و کارگران شرکتهای خصوصی هم مجبورند از دستورات ما فوق اطاعت نمایند تکلیفشان روشن است. اما خطر در کمین همه است بهترین راه ماندن در خانه و رعایت نکات بهداشتی است.
امان محمد خوجملی
نظر شما چیست ؟