یادداشت-تورکمن نیوز: فلسفه ی پیدایش انتخابات در کشورهای دمکراتیک برای کسب آگاهی از نظرات و آراء مردم و به کار بستن آن در عرصه ی سیاست و قدرت بوده است. اما به مرور زمان حکومتهای دیگری نیز به آن روی آوردند. اما رویکرد آنها به کار بستن نظرات مردم نبوده بلکه اتهام غیر مردمی بودن را از خود دور کنند چنین سازو کاری را پذیرفته اند. اما بعدها با اضافه کردن قید و بندهایی آنرا از حیز انتفاع ساقط کرده و به یک شیر بی یال دم و اشکم تبدیل کرده اند.
اگر روند انتخابات ایران بعد از انقلاب به دقت بررسی شود معلوم می شود که سال به سال و دوره به دوره قید و بندهای نهادهای انتخابی بیشتر شده و ضربه نهایی آن بوسیله ی نظارت استصوابی نواخته شده است. گرچه مانع تراشی های شورای نگهبان سبب شد در کنار آن مجمع تشخیص مصلحت نظام تشکیل شود وبر حسب ضرورت ودر صورت بن بست عنصر مصلحت را برای گره گشایی از کارها در جایی که شرع اجازه نمی دهد در نظر بگیرند.
اما با افزوده شدن مجموعه های دیگر در کنار مجلس مانند شورای عالی انقلاب فرهنگی و شورای عالی امنیت ملی و…و در موارد حساس رنگ قانون گرفتن بعضی از مصوبات آنها بدون تصویب مجلس، در راس امور بودن مجلس را از خاصیت انداخته است. امروز همه می دانیم بعد از چهل سال مجلس در امور بسیار مهم بصورت مستقل نمی تواند تصمیم بگیرد. به جای اینکه رای مجلس انعکاس نظرات مردم و موکلانش باشد، انعکاس نظرات بزرگان نظام هستند.
چنین مشکلی در دولت یا قوه ی مجریه هم بوجود آمده است. اگر به نظرات روسای جمهور سابق و کنونی توجه شود همه منتقد وضع موجود هستند و از کمبود اختیارات می نالند و می گویند در بیشتر مواقع دست ما بسته است و به اندازه اختیارات ما از ما توقع داشته باشید. گرچه در زمان انتخابات مختلف برای نیل به پست و مقام ومنزلت به مردم وعده های خارج از توان خود می دهند و بعد از انتخابات آنرا فراموش می کنند.
چنین ساختاری و چنین وضعیتی هم نهاد انتخابات را خدشه دار کرده است و هم سیاستمداران را بی اعتبار. اگر در خصوص صنفهای مختلف از مردم نظر سنجی شود فکر می کنم سیاستمداران در رتبه ی آخر قرار خواهند گرفت. بنابراین با نزدیک شدن به انتخابات مجلس شورای اسلامی بحث در خصوص انتخابات آینده هیچگونه حس و شور شوقی را برنمی انگیزد. گاهی اوقات هم فعالان سیاسی و انتخاباتی با تمسخر و ریشخند مردم روبرو می شوند و برای آنها وضع موجود را یادآوری می کنند که دست پخت شماهاست.
حال چه باید کرد؟ این چه باید کرد بسیار مهم است و آن بازگشت نهاد انتخابات به جایگاه واقعی خود است. انتخاب شوندگان چه در پست ریاست جمهوری چه در مجلس قانون گذاری چه در مجلس خبرگان رهبری و چه در انتخابات شوراهای شهر و روستا تصمیمات آنها منعکس کننده نظرات واقعی مردم باشد و گرنه از امید مردم نسبت به آینده روز به روز کاسته خواهد شد و هزینه ی برگزاری انتخابات مختلف نیز بر دوش مردم سنگینی خواهد کرد بدون اینکه در تصمیم گیریها نظرات آنها لحاظ شود.
نوشته:امان محمد خوجملی
نظر شما چیست ؟