بزرگش نخوانند اهل خرد- که نام بزرگان را به زشتی برد
ترکمن نیوز – شیرمحمد شیروانی: داشتم فصلنامه دنیای والیبال که مربوط به تابستان سال ۹۶ و مصاحبه آقای داورزنی را از جلوی دیدگان با عینک طبی مشاهده میکردم که جمله رئیس فعلی والیبالمان انرژی خاصی را به رگهای بنده تزریق کرد و آن این جمله بود “ما زنده به آنیم که آرام نگیریم”.
پویایی، نشاط، عدالت و احترام به یکدیگر در جامعه امروزی والیبال بیشتر از هر زمانی دیگری احساس میشود.
انگار دشمن در کمین است تا همانند موریانه پایه های اهالی والیبال را از ریشه بسوزاند. اما این دشمن چه کسی است؟
نمیخوام داستان را پیچیده تر کنم، دوستان در والیبال از صغیر تا کبیر، صادقانه میگویم دشمن ما حسادت و نبود یکرنگی است.
دشمن ما نه از بیرون آمده و نه از داخل. نبود صداقت و ذهنیت های ناشی از انرژی های منفی باعث میشود تا تمام رشته های والیبال پنبه شود.
خیلی از مربیان ما تا تیمشان عوض میشود یا تیم پیدا نمیشود از خجالت هم در میایند. مربیانی که تا چند ماه قبل بر سر حداقل ۲۰ نفر از ورزشکارانی بودند که همین والیبالیستها آنان را الگوی مکتب والیبال میدانستند.
اعتقاد دارم که مربیگری در واقع نوعی از معلمی است که در دوران تصدی صندلی باشگاه میتواند تاثیر فراوانی از فضائل اخلاقی گرفته تا فنی تاثیر گذار باشد.
دوست نداشتم مثالم را از باشگاههای خارجی و نحوه مدیریت این تیمها به میان بیاورم. ولی این نکته حائز اهمیت است که آیا باشگاههای مدرن و خلاق والیبال ایتالیا، لهستان و حتی ترکیه نیز وقتی مربی تیم عوض میشود نیز مصاحبه های آبکی انجام میدهند.
ما انتقاد داریم از نحوه ورود افراد غیر والیبالی از وزارت ورزش بر سر سفره والیبال.
ما انتقاد داریم که رسانههای تاثیرگذار در تصمیمات والیبالی نقشی ندارند.
ما انتقاد داریم که استخوان خُرد کرده های والیبال به واسطه نبود لابی گری در هیچ یک از کاراکترهای این رشته خوشگل نقشی ندارند.
اما انتقاد نیز داریم بر نحوه مصاحبههای برخی مربیان که ارزشهای اخلاقی را زیر پا مچاله میکنند.
دوست نداریم دوستان در والیبال به همکار خود از داورزنی گرفته تا آبدارچی فدراسیون خدای ناکرده بیحرمتی شود.
انتقاد باید فنی و محترمانه باشد تا دلی نرنجد.
در سایه اتحاد و همدلی است که میتوان تیم یکدست و اتو کشیده را روانه المپیک کرد. پس بیاییم چتر حمایتی خود را بر والیبال گستردهتر کنیم.
یا حق
نظر شما چیست ؟