مسافر همچنان در طول همین خیابان ادامه مسیر میدهد و به “میدان امام علی” علیه السلام و سپس خیابان “امیرالمؤمنین” علیهالسلام میرسد و گلدسته مسجد “علیبن ابیطالب” توجهاش را جلب میكند. پیاده میشود و از نزدیك این بنا را میبیند و جملههایی كه قسمت پایین گلدستهها بدان تزئین شده است:
” صدیق اكبر علی است”
” فاروق اعظم علی است” و…
مسافر در ادامه مسیر خود در انتهای همین خیابان به خیابان سیدالشهداء – علیهم السلام- و سپس میدان “امام حسین” علیهالسلام خواهد رسید. اگر این مسافر آدم كنجكاوی باشد و بخواهد بداند در ” پایتخت وحدت اسلامی” به مقتضای وحدت نام خیابان و یا حتی كوچه بنبستی به نام بزرگان اهل سنت نامگذاری شده است یا خیر؟ به ناچار باید كل شهر را زیرپا گذارد. قطعا این مسافر به نامهایی چون: “ولی عصر”، “مولیالموحدین”، “سیره علوی”، “امام موسی كاظم”، “امام جعفر صادق”، “ابوفاضل”، “امام رضا”، “ثارالله” و… برخواهد خورد، اما از نام “ابوبكر صدیق”، “عمر فاروق” و “عثمان ذی النورین” اثری نخواهد یافت.
اما در شمال كشور شهری وجود دارد به نام گنبد، اهالی این شهر خیلی ادعای مذهبی بودن ندارند. در شهرشان نه مركز مهم و تاثیرگذار مذهبی دارند و نه علمای صاحب نام و سیاستدانی! در شهری با این مشخصات گروهی تندرو به نام شیعه و برای مدتی اندك و به مناسبت واقعه غدیر در شهر پرچمهایی با شعارهای تند مذهبی نصب میكنند. و همین كافی است كه مردمان سنی شهر به اعتراض برخیزند. و سپس برادران شیعه وحدتطلب شهر با آنان هم صدا میشوند؛ مردمان شیعه و سنی شهر با هم و در كنار هم بساط این تفرقهافکنی را جمع میكنند.
این واقعه و حركت اهل سنت الگویی برای اهل سنت زاهدان باید باشد. آنان ثابت كردند كه وحدت واقعی نمیتواند یك طرفه و با كرنش كردن در مقابل زیادهخواهیهای یك گروه افراطی محقق شود. استراتژی شكستخوردهای كه سالهاست اهل سنت زاهدان برگزیدهاند. در شهر ما بر اساس یك توافق نانوشته این فقط اهل سنت هستند كه باید برای حفظ وحدت هر فحش و ناسزایی را ناشنیده گیرند و هر تعرضی را نادیده انگارند. و در یك كلام ما 40 سال است كه در پی اثبات این نكتهایم كه وحدتطلبیم و اهل تفرقه نیستیم. اما طرف دیگر ماجرا با حكم برائت ابدی، قاضی عملكرد ماست. این وحدت یك طرفه باعث شده كه ما بهصورت داوطلبانه از حق خود به عنوان شهروندان این شهر بگذریم در حالی كه نیازی به آن نبوده و نیست.
از همین فرصت استفاده كرده و به شیعیان وحدتطلب شهر گنبد درود میفرستم و به همشهریهای شیعه خود یادآوری میكنم كه مقتضای وحدت همین است كه اگر كسی از میان شیعیان به وحدت اسلامی خدشه وارد میكند، این وظیفه عقلای شیعه است كه جلویش را بگیرند و بالعكس . متاسفانه شیعیان شهر ما، ما را مسئول همه كارهای گروهكهای تروریستی آن سوی مرزها میشناسند و به جرم “آهنگر بلخی” گردن از مو باریکتر ما ” مسگران شوشتری” را به تیغ انتقام تهدید میكنند!! اما افراطیون شیعه را كه در همین شهر در كنار ما هستند، به حال خود رها كردهاند.
آری! بدون كمترین شك و شبههای در زاهدان وحدت یك طرفه است. برای سالها، گروههای افراطی بر طبل تفرقه كوفته و هر مناسبت مذهبی شیعیان را فرصتی برای عقدهگشاییهای خود ساختهاند. با شعارنویسی بر روی خودروهای خود در مناطق سنینشین رژه رفته و احساسات جوانان اهل سنت را تحریك كردهاند. اما هیچگاه با آن ها برخورد نشده كه بماند، در جهت كسب رضایتشان مسئولین اكثرا بلوچ شهرداری از نامگذاری خیابانها به نام بزرگان اهل سنت شانه خالی میكنند كه بماند، نام بلوار” بلوچستان” را از روی یك خیابان مركز شهر حذف میكنند.
به نظر حقیر عنوان “پایتخت وحدت اسلامی ” در خور و زیبنده شهر گنبد و اهالی آن است، نه شهر زاهدان. پیشنهاد میكنم همان دوستانی كه با فراغ بال و آسودگی خیال تابلوهای “بلوار بلوچستان ” را از بیخ و بن درآوردند و كسی جرات نكرد نامشان به بدی ببرد، زحمت تابلوهای ” پایتخت وحدت اسلامی ” را هم بكشند!
✍? عبدالقادر برآهویی/سنی آنلاین
نظر شما چیست ؟