ویروس کرونا و تاثیر آن بر افکار مردم

گسترش ویروس کرونا در ایران بر خیلی از اعتقادات و رفتار مردم تاثیر به سزایی گذاشته و مواضع آنها را تعدیل کرده است. اگر ویروس ویرانگر کرونا نبود با صد سال موعظه و نصیحت و گزارش های علمی و حقیقی هم نمی شد آنها را وادار به عقب نشینی کرد. این افراد چنان در اعتقادات و ایمانیات خود راسخ بودند که گویی در سر سفره ی خداوند نشسته و از آن تنعم می کنند. مخالفان خود را اگر از روی دلسوزی و محبت و انسان دوستی هم چیزی می گفتند، با شماتت می راندند که ما را نصحیت شما چکار.

بزرگوارانی که مکان های مقدس را دارالشفا معرفی می کردند امروز قبول می کنند که ((امام راه دوا و درمان را برای شما نشان می دهد و گرنه خودِ ضریح و طلا و فلز برای شما کاری نمی کند)). این ها قبول کردند برای کاهش کشتار کرونا این مکان های مقدس را موقتاً تعطیل نمایند. این بزرگواران سال ها دنبال طب اسلامی بودند و بودجه های زیادی هم برای آن صرف کردند. اما امروز از آنها خبری نیست و در انبان آنها چیزی برای معالجه ی بیماران و گرفتاران پیدا نمی شود. به قول معروف دیگر حنایشان رنگی ندارد. کرونا مشت خالی آنها را باز کرده است. مراجع و روحانیون بزرگواری هم بوده اند از اول چنین ادعاهایی را قبول نداشته اند.

در خط مقدم جبهه این پزشکان و پرستاران هستند با این ویروس کشنده مبارزه می کنند و جان خود را در راه خدمت به مردم از دست می دهند. مرگ مظلومانه ی پزشکان و پرستاران و کادر درمان بیمارستان ها به خاطر کمبود امکانات حفاظتی بسیار دردناک است. مرگ هر پرستار و پزشک متخصص علاوه بر درد و رنج آن برای خانواده ها از دست رفتن یک سرمایه ی عظیم برای جامعه می باشد که از خدمات آنها محروم می شود.

اما این ویروس کشنده هنوز خیلی ها را از خواب غفلت بیدار نکرده است. خیلی ها راحت به مسجد می روند به مراسم عزا می روند و تجمع می کنند و معاشرت چند نفری دارند و توی مغازه ها می نشینند و گپ و گفتگو دارند و ماسک نمی زنند و دست کش ندارند و خیلی از اقدامات ساده و ابتدایی بهداشتی را رعایت نمی کنند. خیال می کنند مرگ فقط به سراغ دیگران می رود و آنها در امان هستند. در حقیقت این ها افراد تقدیرگرایی هستند که می گویند مرگ در دست خدا است. اما به محض اینکه گرفتار شوند سراغ دوا دکتر را می گیرند.

یکی از چیزهای دیگری که علاوه بر اعتقادات، مردم را به سوی خطر سوق می دهد منافع مادی است. افراد به راحتی نمی توانند از منافع مادی دل بکنند و ضرر و زیان را تحمل کنند. ولی به این افراد هر چقدر بیشتر گفته شود تاثیر گذار است. این افراد ابتدا تذکرات اول و دوم و سوم و چهارم را نادیده می گیرند اما تذکرات پنجم و ششم و هفتم با ذکر مثال های غم انگیز و دردناک افراد کشته شده بیان شود تاثیر می گذارد و تا حدودی مسائل احتیاطی و حفاظتی را رعایت می کنند و چند روز دست از کار می کشند.

افراد باید قبول کنند خطر هنوز بیخ گوششان است و تا پایان اردیبهشت ماه زندگی راحتی نخواهند داشت ودندان روی جگر بگذارند و ضررهای مادی را تحمل نمایند. تا پایان اردیبهشت ماه بعضی ها ممکن است حداقل چند میلیون تومان ضرر بکنند ولی باز هم در مقابل رهیدن از خطر مرگ هیچی نیست. اما دو ماه تعطیلی و دست کشیدن از کسب و کار برای خیلی ها سخت خواهد بود. همین وسوسه و بازگشتن به سرکار ممکن است خیلی ها را گرفتار کرده و زنجیره ی مبتلایان و مرگ و میر را بیشتر نماید.