ویرایش فکری در حوالی حرم (بخش اول)

عده ای از نیروهای مذهبی در قم و مشهد اطراف حرم حضرت معصومه و امام رضا تجمع نمودند و با دادن شعار هایی درب حرم را تخریب کردند.راجع به این اتفاقات، دوسوال اساسی وجود دارد:
چرا برخی از نیروهای مذهبی، نسبت به توصیه های پزشکی و مسدود شدن درب حرم مقاومت می کنند و موضوع را درک نمی کنند؟ و چه برخوردی با افراد خاطی و عوامل تخریب ورودی های حرم باید انجام داد؟
به نظر می رسد برای برخورد با افراد خاطی، دو گزینه وجود دارد که هر کدام آثار خاص خود را دارد.

1–برخورد دستوری و دولتی

یک شیوه برخورد این است که افرادیکه موجب تخریب درب ورودی شدند، بر حسب چارچوب های حقوقی با آنها برخورد کرد و اعمال قانون نمود. به عبارتی وقتی بر اساس تصمیم متولیان حرم ،درب حرم بسته و جوش می خورد، کسی حق ندارد مقاومت کند و همه افراد و نیروهای مذهبی بایستی از این تصمیم اطاعت کنند و سر پیچی از این دستور عواقب قانونی در پی خواهد داشت.

بطور طبیعی دولت این حق را دارد که با افراد متخلف برخورد نماید و مانع تجمع افراد شود و این شیوه دولت را اکثر افراد تایید می کنند. ولی آیا برخورد دولتی ماجرا را حل می کند و افراد به لحاظ ذهنی قبول می کنند که تصمیم دولتی در راستای صلاح همه افراد است؟ به نظر می رسد برخورد آمرانه و دستوری بطور موقت می تواند مسئله را حل کند ولی در درازمدت آثار منفی به همراه خواهد داشت.

ممکن است بین نیروهای مذهبی (مخالف دستور دولتی ) و متولیان حرم (دولت) مبنی بر مسدود کردن درب حرم، منازعاتی شکل بگیرد. امر مذهبی راه حل مذهبی لازم دارد و راهکار آمرانه و از بالا به پایین نمی تواند معضل مذهبی را حل کند. نمونه واضح این موضوع، پدیده قمه زنی است که با وجود توصیه مراجع تقلید و منع دولتی، هنوز هم تعدادی مراسم قمه زنی بر گزار می کنند و توجهی به فتوای مراجع و دستورات دولتی ندارند.این نکته یکی از آثار منفی برخورد دولتی است.

از طرفی وقتی نیروهای مذهبی بواسطه قدرت دولت، ناچار می شوند در ظاهر امر، دستورات دولتی را بپذیرند؛ ممکن است در پستو و در محافل پنهانی نحله جدیدی، شکل دهند و به خوبی پیداست که وقوع این امر ممکن است موجب رویش جریان فکری جدیدی شود و این موضوع یکی دیگر از آثار منفی مواجهه ی دستوری است.

✍️ شکور زیرک