تورکمن نیوز: این روزها در هنگامه ی فزونی مشکلات اقتصادی و اجتماعی حکومت ایران به اجرای سفت و سخت قانون حجاب چسبیده است.
به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی ترکمن؛ به نظر می رسد برای مسئولان اجرای قانون حجاب بیش از قوانین دیگر ارزش دارد. یا فکر می کنند گناه عدم رعایت حجاب بیش از گناه عدم رعایت نماز و روزه است. آیا کار حکومت و دولت جلو گیری از گناه است یا حل مشکلات مادی مردم؟ در این خصوص نکات و موارد زیر قابل توجه است.
یکم: به نظر می رسد اجرای کامل قانون حجاب از توان حکومت خارج است. در این صورت میلیونها نفررا زندان یا جریمه بکند. زنان و دختران جوانی که در خیابانها بی حجاب یا کم حجاب محسوب می شوند به نود درصد می رسد. این حجم عدم رعایت قانون به معنای بلاموضوع شدن آن می باشد. بهتر است متولیان قانون یا آنرا اصلاح بکنند یا کنار بگذارند. چون زور و اجبار در هر شکل آن با واکنش منفی مردم روبرو می شود.
دوم: به نظر می رسد عدم رعایت حجاب خواه نا خواه و خوب یا بد یک نوع مبارزه ی منفی با سیاستهای جاری ارزیابی می شود و در افتادن زنان و جوانان با هویت حکومت را در ذهنها تداعی می کند و به موازات آن عکس العمل حکومت را نیز سبب می شود.
سوم: دولت منتخب مردم تمایلی به چنین کارها ندارد چون خواست مردم نیست. اما چون حکومت به رای مردم نیازی ندارد و این مشکل را یا با رد صلاحیت رقبا یا با نظارت استصوابی حل و فصل می کند، به آن تمایل نشان می دهد. در هنگام انتخابات هم فتیله حجاب را پایین می کشد و شتر دیدی ندیدی. بعد از انتخابات هم روز از نو روزی از نو!!! این دوگانگی برای مردم آزار دهنده است.
چهارم: مشکل اصلی مردم گرانی و بیکاری و تورم افسار گسیخته است. رعایت و عدم رعایت حجاب چندان مشکل اول مردم نیست. اما به نظر می رسد نوع نگاه و حساسیتهای موافقان و مخالفان حجاب در یک راستا نیست و هر کس راه جداگانه ای می روند و معلوم نیست درکجا به هم می رسند.
پنجم: خیلی از اندیشمندان معتقدند در قرآن مجازات دنیوی برای عدم رعایت حجاب در نظر گرفته نشده است و خیلیها از جمله امیر حسین ترکاشوند در کتاب حجاب شرعی در عصر پیغمبر اصل شرعی بودن حجاب را زیر سئوال برده است. بعضی از علما هم اجباری شدن رعایت حجاب را نادرست می دانند و به گسترش حجاب و عفاف کمک نکرده است.
ششم: خیلی از روشنفکران مسلمان هم جایگاه حجاب در سلسله مراتب ارزشها را در رتبه ی بسیار پایین تری قرار می دهند و اولویت اول را متعلق به اخلاق و عدالت می دانند. و پیشی گرفتن بحث حجاب در سطح حکومت را نوعی جابجایی ارزشها قلمداد می کنند. معتقدند صبغه ی سیاسی آن پررنگتر از صبغه ی دینی اش می باشد.
هفتم: ظواهری مانند حجاب و عبا و عمامه و تسبیح یا ریش و سبیل و مو و امثال آن هیچ تاثیری در خوب و بد انسانها ندارند. آنچه برای انسان وحکومت مهم است رعایت انسانیت و عدالت و صداقت و حقیقت و انصاف و مکارم اخلاق می باشد.
هشتم: وظیفه ی حکومت حتی حکومت اسلامی دین دار کردن مردم نیست. وظیفه ی دولت و حکومت برقراری نظم و امنیت و عدالت وحل مشکلات مادی مردم و بستر سازی مناسب برای اخلاقی و معنوی زیستن مردم است. هیچکس حکومت و دولت را برای عدم رعایت حجاب و نماز و روزه سرزنش و ملامت نخواهند کرد.
نهم: در ساحت دین گناهانی مانند عدم رعایت حجاب و مصرف مشروبات الکلی و حتی زنا گناهان فردی و شرعی محسوب می شوند و ممکن است با توبه کردن مورد بخشش و رحمت خداوند قرار گیرند. اما گناهانی مانند دروغ و دزدی و اختلاس و ارتشاء و قتل و خیانت و نادیده گرفتن حقوق دیگران و نفاق و دو رویی و تبعیض و بی عدالتی گناهان اخلاقی و عمومی محسوب می شوند. ممکن است عفو و بخشش مجازات آن تنها با توبه کردن میسر نباشد و مستلزم جلب رضایت دیگران است، اهمیت و ضرورت آن از گناهان فردی و شرعی بیشتر است.
نوشته: امان محمد خوجملی
نظر شما چیست ؟