هیچ جنگی مقدس نیست

انسانها کشته وخانواده ها داغدار می شوند. کودکان یتیم و فضا خشونت آمیز می شود. قهر و غضب و خشم و خشونت و کینه و نفرت افزایش می یابد و هزاران عوارض منفی دیگر هم دارد که برای جامعه مفید نیست. فکر می کنم با این بدیهییات همه ی انسانها آشنا هستند.

اما دیده می شود بعضی از بزرگان در سخنرانیها و در اظهار نظراتشان از جنگ استقبال می کنند و جنگ با امریکا را یک جنگ مقدس می شمارند که حرف زدن و صحبت کردنش هم بسیار نگران کننده است.

مردم ابران با آثار و عوارض ویرانگر جنگ و خون ریزی بیگانه نیستند. جنگ ایران و عراق و جنگهای داخلی افغانستان و عراق و سوریه و یمن و لیبی جلوی چشم همه ی ماست.

جنگ مقدس و غیر مقدس ندارد تا زمانیکه جنگ به شما تحمیل نشود و از انجام آن ناگزیر نباشیم نباید به آن سمت برویم. اگر دشمن داشته باشیم واز قضا این دشمن قدرتمند هم باشد درعمل و حرف مواظب باشیم که دشمن را به جنگ و درگیری تحریک نکنیم.

اما گاهی اوقات اقداماتی صورت می گیرد و سخنانی شنیده می شود که ما تشنه جنگ و خون ریزی هستیم. گویا هشت سال جنگ و ویرانی یادشان رفته است. اگر خدای نکرده جنگی نظانی میان ما و امریکا صورت گیرد برنده آن جنگ قطعاً ما نخواهیم بود.

اگر ما صد درصد هم یقین پیدا کنیم که پیروز این جنگ هستیم باز هم نباید از آن استقبال بکنیم. چون جنگ در خاک ما صورت خواهد گرفت ممکن است در اثر این جنگ با قدرتمند ترین کشور دنیا، تمام زیر ساختهای خود را از دست بدهیم.

و کشور به یک زمین سوخته و لم یزرع تبدیل شود. شاید هدف دشمن فقط همین باشد نه چیز دیگر. در اثر این جنگ ممکن است طرف مقابل هم سربازان خود را از دست بدهد و ادوات جنگی اش نابود شود ولی به خاطر دوری مسافت وموقعییت جغرافیایی اش چندان متضرر نشود.

اما هدف اصلیشان که فلج و عقیم کردن کشور ماست به خاطر محاسبات غلط ما محقق شود. پس عقل سلیم حکم می کند نه تنها نباید از جنگ استقبال بکنیم بلکه همیشه در فکر صلح و دوستی و گسترش روابط با همه کشورها از جمله با همسایگان باشیم. چون یک دشمن می تواند خیر و منفعت صد دوست را خنثی نماید.

نوشته:امان محمد خوجملی