من یک انسانم

امروز یکی از دوستان در آق قلا وقتی ما را دید گفت که امروزا مطالب زیاد مینویسی درست برعکس کاندیداهای احتمالی دیگر که فعلا با چراغ خاموش حرکت میکنند!!

میگفت بهتر نیست تا مرحله ثبت نام و شروع رسمی انتخابات شما نیز سکوت نمائید.

خنده ای کردم و در جوابش گفتم قبل از اینکه بنده کاندیدای احتمالی باشم و منتظر فلان کار و فلان دستگاه بمانم و فلان کار بشود یا نشود.

من یک انسانم و برای زندگی کردن با آدمها آمده ام نه به هرقیمتی برای رسیدن به جایگاهی و مقامی آمده ام .

در ادامه، گفتم: مگر چه کاری مهم‌تر از این است که در مورد درد کشته شدن یک مینی بوس آدم بنویسم؟!

مگر نماینده شوم چه کاری دیگر غیر از بیان درد و دغدغه‌های مردمان شریف و بزرگوار اکنونم دارم؟ پس چرا الان آنها را ننویسم و بیان نکنم؟!

آیا حتما به عنوان نماینده مجلس مطلبی با عنوان “تلنگری بر دوستان و مطلبی با عنوان “درد آشنا آزمونی برای آیت الله و غیره باید بنویسم؟!

اکنون به عنوان یک انسان معمولی با یک نماینده احتمالی چه تفاوتی دارم که آلام و دردهای مردم را بیان نکنم؟

گفتم: اکنون دنیا، دنیای دهکده جهانی مک لوهانی، دنیای شفاف، دنیای اطلاعات و انفجار اطلاعات است و مردم با کلیک یک دکمه میتوانند آدمها را بشناسند و بفهمند چه کسی برای مردم زندگی میکند و ارزش سرمایه گذاری دارد و چه کسی صرفا به اقتصاد فعالیت هایش و منافعش می اندیشد .

پس گفتم دوست عزیزبا مردمان زیستن و انسان ماندن خیلی عزیزتر و لذتبخش تر از نماینده ماندن است.

بعد از تامل و تفکر عمیقی جمله ای بر زبان آورد که بهانه نوشتن این مقال شد : ” قبل از کاندیدا شدن انسان باش”