ترکمن نیوز: کمبود بارندگی و خشکسالی امسال موقعیت کشاورزان دیم کار را در موقعیت بسیار خطرناکی قرار داده است. اگر تا پایان سال جاری باران نیاید و موقعیت جوی به همین شکل ادامه پیدا کند مزارع گندم و جو و کلزا از بین خواهند رفت و کشاورزان دیم کار به خاک سیاه خواهند نشست. کما اینکه مزارع شمال گنبد بطور کلی از بین رفته و چیز زیادی باقی نمانده است.
کشاورزانی که آب دارند و از چاه‌های عمیق و رودخانه زمینهایشان را آبیاری می‌کنند آنان نیز با کمبود سوخت مواجه هستند. با داشتن آب نمی‌توانند زمینهایشان را آبیاری کنند. آنها معتقدند با گازوئیل لیتری ۴۰۰۰ تومان نمی‌شود زمین آبیاری کرد.
یکی از کشاورزان که صاحب چاه عمیق است می‌گوید: ما به هر جا رفتیم دست خالی برگشتیم و به نامه فرماندار هم جواب نمی دهند.
وقتی به نامه کتبی فرماندار و نماینده عالی دولت در شهر جواب نمی‌دهند کشاورزان باید به کجا مراجعه بکنند؟ جواب کشاورزان را چه کسی باید بدهد؟ چه کسی باید مشکل کشاورزان را حل کند؟ آیا همه نظاره گر خشک شدن محصول کشاورزان باید باشند؟
گندم و جو و کلزا محصولات استراتژیک محسوب می‌شوند و هندوانه نیست که در مقابلش بی‌تفاوت باشیم. یکی از کشاورزان گنبدی می گوید: به تراکتورهای ما هر سه ماه ۸۰۰ لیتر گازوئیل می‌دهند ولی به کشاورزان رامیان هر سه ماه ۱۵۰۰ لیتر گازوئیل. این همه تبعیض و تفاوت برای چیست؟ مگر چه تفاوتی بین ما و آنها وجود دارد؟.
در شرایط خشکسالی و قحطی نباید برای کشاورزان تسهیلاتی در نظر بگیرند؟
برخی از کشاورزان می گویند: اگر به خواست ما فوری رسیدگی نشود در مقابل فرمانداری گنبد تجمع خواهیم کرد و آنجا را تا رفع مشکل ترک نخواهیم کرد. قهر طبیعت کافی است و بی تفاوتی مسئولان را تحمل نخواهیم کرد.
حق کشاورزان است که دولت سوخت کشاورزان را به موقع و به نرخ دولتی تامین نماید. درست نیست که کشاورزانی آب داشته باشند ولی به علت گرانی سوخت شاهد خشک شدن محصولاتشان باشند. این حداقل کاری است که مسئولان باید فوری انجام دهند.
نوشته: امان محمد خوجملی
نظر شما چیست ؟