ترکمن نیوز: «امید رحیمی» پژوهشگر راهبردی مسائل آسیای مرکزی و نخبه گلستانی به عنوان سخنران بخش مطالبات گلستان گفت: استان گلستان مشکلات و مسائل زیادی دارد، اما محروم نیست.
به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی ترکمن؛ امید رحیمی در نشست رپیس جمهور با نخبگان، علما، خانواده شهدا، ایثارگران و جمعی از اقشار مختلف مردم گلستان ضمن خیرمقدم گویی خدمت رئیس‌جمهور محترم کشور اظهار کرد: گلستان یک استانِ غنی اما کم‌برخوردار است. کم‌برخورداری ناشی از مدل تمرکزگرای حکمرانی در کشور و البته ناکارآمدی‌های تلنبار شده. لذا، توقع ما نه آن است که صرفاً برخی مشکلات برطرف شود، بلکه می‌خواهیم گلستان را با تمرکز بر ظرفیت‌هایش به موتور محرک کشور تبدیل کنیم. این اقدام صرفاً به‌واسطه اصلاحات واقعی، ساختاری و مبتنی بر مزیت‌های نسبی و بومیِ استان امکان‌پذیر است.
گلستان یکی از استان‌های مرزی است که قومیت‌های مختلف و به‌ویژه مرتبط با کشورهای همسایه اعم از ترکمن و قزاق در آن زندگی می‌کنند. پایانه‌های مرزیِ ریلی و جاده‌ای دارد؛ نیروی انسانی متعهد و کارآمد دارد؛ تجربه‌ای منحصربه‌فرد از تعامل مسالمت‌آمیزِ متقابلاً سودمند با کشورهای همسایه دارد؛ منابع غنی کشاورزی، دام‌پروری و معادن دارد که می‌تواند مکمل استان‌ها و کشورهای مجاور باشد.
لذا مبتنی بر این ظرفیت‌ها مطالباتی جدی از دولت محترم داریم:
استان گلستان با چنین ظرفیت‌هایی نیازمند دارا بودن یک نقش کلیدی در تمام سیاست‌گذاری‌های مرتبط با آسیای مرکزی و ایجاد ساختارهای سازمانی مرتبط است.
چرا استانداری در یک استانِ مرزی با چنین ظرفیت‌هایی فاقد معاونت بین‌الملل است؟
در سیاست‌گذاری‌های مرتبط با کشورهای آسیای مرکزی نقش و اثرگذاری گلستان چرا دیده نمی‌شود؟
جناب رئیس‌جمهور، راهکارِ احیاء و موفقیت سیاست همسایگی و پایداری آن، ارتقاء نقش استان‌های مرزی به عنوان زنجیره‌های اتصال با همسایگان است. با این وجود نمی‌دانیم چرا نخبگان، دانشجویان، نیروهای تخصصی گلستانی به سمت این ظرفیت‌ها هدایت نشده و نمی‌شوند؟ فقدانِ برنامه‌ریزی استراتژیک در این حوزه یک ضعف جدی در دولت محسوب می‌شود.
در فضایی که توسعه نیروی انسانی در دانشگاه‌ها می‌بایست مبتنی بر ظرفیت‌های بومی و بر اساس آمایش‌های تخصصی برای گذار به نسل جدید دانشگاه‌ها باشد، در گلستان با پدیده‌‌ی شومِ «تبدیل‌شدن دانشگاه‌ها به بنگاه‌های اقتصادیِ غیرتخصصی» مواجه هستیم. دانشگاهی که باید مبدأ همه تحولات باشد، در گلستان به حاشیه‌ای رانده شده که نه نقشی در طراحی‌های استراتژیک استان دارد و نه جایگاهی در حل مسائل، و با این روند به‌زودی «نمی‌تواند» که چنین نقش‌هایی را ایفا کند. مصرانه خواستاریم اصلاح نظام آموزش عالی را باهدف ارتقاء کمی و کیفی و سامان‌دهی دانشگاه‌های استان گلستان با نقش‌آفرینی نخبگانِ گلستانی پیگیری کنید.
تصویب منطقه آزادِ اینچه‌برون اقدامی بسیار عقلانی و مثبت است، اما «زمان» مؤلفه‌ای مهم در این تصمیم است. ما نمی‌خواهیم به سرنوشت شومِ برخی از مناطق آزاد دیگر در کشور مبتلا شویم. نمی‌خواهیم به یک دروازه وارداتی تبدیل شده و تمام داشته‌های بومی‌مان در آن بسوزد. پیش از راه‌اندازی منطقه آزاد اینچه‌برون لازم است اولاً تمامِ زیرساخت‌های لازم مبتنی بر مزیت‌های نسبی گلستان و مناطق مجاور در آن فراهم شود؛ ثانیاً، مدیریت و شکل‌گیری آن مبتنی بر نگاهِ بومی و با استفاده از نیروهای بومی باشد. ایجاد تهران‌های کوچک در مناطق آزاد خواست و مطلوبِ ما نیست.
گلستان دومین دروازه مهم ارتباط ایران با منطقه آسیای مرکزی و کشور ترکمنستان است، اما مشکلات عدیده و فقدان زیرساخت‌های نرم‌افزاری و سخت‌افزاری لازم منجر به عدم بالفعل‌شدن ظرفیت‌های بالقوه ژئواکونومیک شده است. ظرفیت واقعی ترانزیتی ریلی اینچه‌برون بسیار پایین‌تر از آمار و ارقام ذکر شده است و سرعت ترانزیت در آن بعضاً به کمتر از ۱۰ کیلومتر در ساعت می‌رسد.
چرا در مذاکرات با دولت ترکمنستان همیشه مرز اینچه‌برون با تاخیر بیشتر نسبت به سرخس بازگشایی و فعال می‌شود؟
خواهشمندیم منابع لازم برای تامین تمام این زیرساخت‌ها از طریق تکمیل مرکز لجستیک بین‌المللی در اینچه‌برون و نیز اتصال مستقیم خطوط ریلی گلستان به مسیر تهران-مشهد سریعاً تأمین و محقق شود.
در پایان این سؤال را از شما به‌عنوان عالی‌ترین فرد در ساختار دولت و همچنین مقامات استانی داریم که واقعاً نقش هدایت‌گری دولت در تولید و سامان‌دهی منابع اقتصادی کجاست؟
آیا اساساً مزیت‌های نسبی استان، مکمل بودنِ تولیدات گلستان با استان‌ها و کشورهای هم‌جوار، جهت‌دهی صنایع به‌سوی تقویت این حوزه‌ها و مواردی از این دست در برنامه‌ریزی‌های هدایت‌گرانه دولت نسبت به تولید و اقتصاد نقش و جایگاهی دارند؟ آیا بهتر نبود در استانی که پایه و اساس آن کشاورزی، دام‌پروری و صنایع غذایی است به اندازه تأسیس پتروشیمی در حوزه صنایع تبدیلی دیگر هم گام بردارد؟ نتیجه فقدانِ صنایع تبدیلی کاهش ارزش افزوده فعالیت اقتصادی، انقطاع زنجیره ارزش در مزیت‌های نسبی اقتصادی، و در نهایت مشکلات معیشتی که می‌بینیم و می‌بینید است.
گزارش از: یاشار نیازی
نظر شما چیست ؟