ترکمن نیوز: آنچه در کتابهای تاریخی آمده قربانی کردن حیوانات قبل از دین اسلام نیز رواج داشته و بیشتر برای بتها بوده است. پیامبر اسلام تغییر یک باره این فرهنگ عمیق و کهن را ممکن نمی دانسته اما اصل آن را پذیرفته و با اصلاحاتی جهت آنرا تغییر داده و گفته است قربانی را بجای بتها و سنگها برای خدای واحد انجام دهید. اما شرایطی هم برای آن در نظر گرفته است، مثلا سن گاه سه سال تمام باشد و اندامهایی مانند چشم و گوش و بینی و دم و شاخش هم سالم باشد. یک سوم گوشت را خودتان بخورید و یک سوم آنرا مهمانان بخورند و یک سوم آن را هم به فقرا صدقه دهید. برای سایر حیوانات مانند گوسفند و شتر هم شرایطی را در نظر گرفته اند.
فلسفه سه ساله بودن گاو برای این بوده است که احتمالا گاو اعراب حجاز مانند گاوهای رشتی یا جنگلی جثه خیلی کوچکی داشته اند. الان گاوهای یک ساله ترکمن صحرا سه برابر گاوهای رشتی و جنگلی سه ساله وزن دارند ولی روحانیون ما به خاطر شرط سن سه سال آن را قبول نمی کنند. شرایط فوق در صدر اسلام برای جلو گیری از تقلب بوده است که افراد یک دام مناسب را برای فقرا قربانی کنند. اما اصل محتوا که همان سخاوت و کمک به فقرا است فراموش شده و همه چسبیدن به سن و سال و اندام و ظاهر دام که چگونه باید باشد.
مولوی نیز گفته است «بهترین عید عیدِ قربان است. عید سخاوت و گذشت و فداکاری برای فقرا». اگر کسی یک سوم گوشتهای خود را به فقرا و نیازمندان ببخشد فلسفه عید قربان را رعایت کرده است و گرنه فلسفه عید قربان رعایت نشده است. اگر این اصل اساسی رعایت شود ما می توانیم گاوهای یک یا دو یک ساله خود را در عید قربان قربانی کنیم. در بخشش به دیگران باید بهترین مال خود را انتخاب کنیم نه چیزهای به درد نخور را. اگر رعایت نکنیم از فلسفه عید قربان که بخشش و سخاوت است دور افتاده ایم.
نوشته: امان محمد خوجملی
نظر شما چیست ؟