تورکمن نیوز: خیلی وقتها بود ندیده بودمش.
متوجه شدم که زمینی در حومه روستایشان خریده بود و به کار کشاورزی و زراعت مشغول شده بود و تلار(آلونکی) در سر آن زمین و باغ زراعی تعبیه کرده بود تا ملجائ، تفرج و استراحتگاهی و شاید هم با دور نمای دور همینشینی با دوتاری و ..بوده باشد.
در این مسیرصحرایی تا به تلارش برسیم درست وسط زمین تصویری پارچه‌ای پر شده به شکل آدم نظرم را جلب کرد.
یک لحظه ذهنم انسانی متعارف را پیام داد و نا خودآگاه خنده‌ای کردم و کلمه ای به عنوان “غارانتغا” بر زبانم جاری شد.
از دوستم سوال کردم امروزه مگر اینگونه غارانتغاها به کارتان می‌اید.؟ آیا برای ترساندان و رم دادن آدمها استفاده می‌کنید یا حیوانات؟
دوستم بی درنگ پاسخ داد: اکنون طوری شده که دیگر حیوانات نیز از این غارانتغاها نمی‌ترسند و رم نمی‌کنند و برایشان عادی شده است چه برسد به آدمها!
آن شب در کنار آن غارانتغا تا دانگ آتار (نزدیک سحر) داخل تلار (الونک) و بی‌اعتنا به عو عوی سگان نگهبان، نواختیم و به ندای شکوه گر دوتار گوش نثارکردیم.
رشید نافعی
نظر شما چیست ؟