در یازدهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی( سال گذشته) مجموعه تحلیل هایی منتشر کردم که چندین یادداشت آن ایام را فقط به تعداد کمی از دوستان نزدیکم فرستادم و حدود 28 تحلیل انتخاباتی را بصورت عمومی منتشر کردم و در حال حاضر تصمیم دارم با توجه اتفاقات و شرایط فعلی، موضوعات مرتبط با ششمین دوره انتخابات شورای شهر در گنبد کاووس را تحلیل و منتشر کنم .
در همین راستا، یکی از مهم ترین و چالش بر انگیز ترین مسئله در ایام انتخابات گنبد کاووس ( چه انتخابات مجلس شورای اسلامی و چه انتخابات شورا ) نحوه مواجهه بازیگران قدیمی( بازیگران سنتی) و بازیگران نوظهور با یکدیگر در انتخابات می باشد.
اما قبل ازپرداختن به مسئله، لازم می بینم که منظور خود را از بازیگران قدیمی و بازیگران نوظهور توضیح دهم .
نقش آفرینان قدیمی انتخابات در گنبد کاووس، طیف های مختلفی را شامل می شود: افرادی که سن و تجربه زیادی دارند، فعالان تجاری و صاحبان سرمایه و ثروت و همچنین ریش سفیدان و معتمدین شهر. به تعبیر دیگر هر سه طیف اشاره شده در دسته بازیگران قدیمی قرار می گیرند.
منظور از نقش آفرینان نوظهور انتخابات یعنی فعالان اجتماعی و سیاسی گنبد کاووس و هم چنین فعالان رسانه و افراد اهل قلم که نسبت به اتفاقات گنبد کاووس واکنش نشان می دهند و یادداشت می نویسند.
برای واکاوی موضوع یادداشت دو سوال مطرح می شود که به سوال اول در بخش اول پاسخ میدهم و به سوال دوم در بخش دوم .
سوال اول: بازیگران جدید انتخابات چه راهکارهایی برای رویارویی با بازیگران قدیمی پیش رو دارند؟
1–انکار نقش بازیگران قدیمی
بازیگران قدیمی انتخابات در همه ادوار انتخابات گذشته نقش آفرینی کردند و در دوره هایی نقش پررنگی داشتند و در دوره های اخیر نقش کم رنگ تر ( عوامل مختلفی در کم رنگ شدن نقش بازیگران قدیمی دخیل هستند، ازجمله پاسخ گو نبودن آنها نسبت به تصمیمات و عملکرد خویش و ظهور بازیگران جدید)
بر همین اساس به نظر می رسد انکار نقش بازیگران قدیمی، راهکار موثری نباشد و گزینه مناسب این است که بازیگران نوظهور انتخابات، از جهات مختلف عملکرد خویش را ارتقا دهند.
به موازات نظریه پردازی، خلاقیت، تصمیمات دقیق و مطالعه شده و مطالبه گری، بازیگران نوظهور می توانند نقش خود را پررنگ تر کنند.
2– تلاش در جهت حذف بازیگران قدیمی
تلاش برای حذف طیف و یا طیف هایی از مردم در انتخابات با روح مردم سالاری کاملا تضاد دارد و هیچ نظام دموکراتیک به دنبال حذف و به پستو راندن طیف ها و تفکراتی نبوده است. این گزینه با توجه به اینکه اصحاب رسانه یکی از مظاهر دموکراسی اند و خود نیز به مولفه های دموکراسی پایبند هستند، مردود است.
3–رقابت با بازیگران قدیمی
عرصه انتخابات میدان وسیعی است و میدان وسیع و باز، بایستی بماند که همه بتوانند در آن وارد شوند و ایده ها و برنامه های خود را به افکار عمومی اعلام کنند.
در این میان نکته مهم این است که امکان رقابت و مقابله افکار و نظریه ها درفضای انتخابات آماده باشد. با توجه به ظرفیت و توانمندی که اصحاب رسانه و اهالی قلم گنبد کاووس دارند، قابل پیش بینی است که بخش زبادی از افکار عمومی از بازیگران نوظهور استقبال خواهند کرد و به نظر می رسد که این گزینه، مناسب تربن راهکار پیش روی بازیگران جدید است.( پایان بخش اول )
✍️ شکور زیرک/ روزنامه نگار – کارشناس ارشد علوم سیاسی
نظر شما چیست ؟