یادداشت-ترکمن نیوز- بعد از مراسم مخدومقلی نزدیک یک ماه بحث موسیقی در جریان بود که مخالفان موسیقی علیرغم ادعای خود مبنی بر حرمت آن، نتوانستند یک آیه از قرآن نشان دهند که مدعای آنها را تایید کند.
در واقع قرآن که کلام خدا شناخته می شود نفیاً و اثباتاً در مورد موسیقی چیزی نگفته است که از آن بتوان حرمت و حلیت(حلال یا حرام بودن) موسیقی را از آن استنباط کرد.
آنها فقط با استناد به حدیث و تفسیر برخی از بزرگان دینی روی کلمه ی لهو مانور دادند که آن هم مصداقش دقیقاً مشخص نبود یا حداقل در آن خصوص اتفاق آرا وجود نداشت.
لازم است بازهم در این خصوص مطالبی گفته شود که به وضوح آن بیفزاید.
1- موسیقی هم مانند خطاطی و نقاشی و مجسمه سازی جزئی از موضوعات هنری شناخته می شود که زیبایی وشیرینی و جذابیت جزء لاینفک آن است.
در واقع هنر کار هر کس نیست که به این آسانی با تمرین و ممارست و تکرار به آن دست یافت.
هنرها از هر نوع آن استعداد خاصی را لازم دارند که شامل هر کس نمی شود.
نقاشی مونالیزا را لئوناردو داوینچی نقاش ایتالیایی کشیده است ولی هنوزبعد ازگذشت سالها هیچکس نتوانسته است نظیرآنرا خلق نماید.
ممکن است هزاران نفر ساز بنوازند ولی ساختن یک ساز جدید فقط از عهده چند نفر بر می آید.
وقتی هم ساخته شد همه می توانند از روی آن بنوازند.
وقتی ذوق و خلاقیت یقه ی کسی را گرفت رهایی از آن به این آسانی نیست مگر اینکه آنرا در یک جایی بروز دهد و زیبایی و شیرینی و جذابیت وحلاوت آنرا به دیگران بچشاند.
اینجا جایی است که مخالفان از درک آن عاجزند.
جامعه ای را در نظر بگیرید که در آن موسیقی و صدای خوش و گوش نواز وآهنگین آن که به عمق جان و روح و روان انسانها نفوذ می کند غایب باشد، چگونه جایی خواهد بود؟
همین کمبود ممکن است سبب کاستیهای دیگر هم بشود که ما فکرش را هم نمی کنیم.
2- مخالفان گفته بودند ما با شادی مخالف نیستیم.
بنده هم در جواب گفته بودم شما پنج شادی مشروع را نام ببرید تا تفاوت شادی مشروع وغیر مشروع مشخص شود. آیا در قاموس این برادران شادی وجود دارد که نام شادی و جشن رابتوان روی آن گذاشت؟
3- آنها گفته بودند ما هم با داعش و طالبان مخالفیم.
بنده هم گفته بودم پنج تا تفاوت خود را با آنها نام ببرید تا معلوم شود شماها در کجا ها با داعش و طالبان مخالفید.
در مورد حجاب، جهاد، قطع ید، سنگسار ،حقوق زنان، حقوق ارباب و برده و نابرابری حقوقی مسلمان و غیر مسلمان بنده فکر نمی کنم هیچ تفاوتی بین اینها و آنها باشد.
روشنفکران مسلمان یا نواندیشان دینی دیری است مواضع خودشان را اعلام کرده اند که این نوع قرائت از اسلام را نمی پذیرند.
اما اینها جز سکوت تایید آمیز موضع دیگری نگرفته اند. مواضع تنها در سلب ونفی مشخص نمی شود مواضع اثباتی و ایجابی هم لازم است که اگر خودشان به جای آنها باشند چکار خواهند کرد.؟
گرچه عمل اینها از همین حالا از نحوه تفکرشان پیداست.
4- تفاوت اینها با روشنفکران یا نواندیشان دینی در این است که روشنفکران کثرت و تکثر را به رسمیت می شناسند و می گویند همه باید باشند ولی معیار میان همه قانون است.
ولی این برادران هنوز کثرت و تنوع و تکثر را قبول نمی کنند و تنها مواضع خودشان را برحق می دانند و با این دیدگاه با حذف و نفی دیگران پیش می روند. هرجا اینها باشند دیگران نباید باشند و هرجا هم دیگران باشد اینها نه.
خب این دیدگاه آخرش به صلح و سازش نمی رسد. اگر کشور را مثل عراق و سوریه ویمن و افغانستان ویران نکند لااقل از توسعه و پیشرفت باز می دارد. باید با آن مبارزه ی فرهنگی کرد.
5- این برادران ازاحکام دینی طوری برداشت می کنند که گویا دنیا در طول 1400 سال هیچ تغییری نکرده است. یا دین به یک منطقه ی خالی از سکنه نازل شده است. یا هیچ یک از آیات آن زمانمند و مکانمند نیست و بدون در نظر گرفتن شرایط زمان و مکان باید جاری شود.
روح دین که در اخلاق وعدالت وشفقت و مهربانی متبلور و متجلی است و انسانها بیشتر به آن نیاز دارند تنها به احکام دینی فرو می کاهند. تازه احکام دینی و عبادی تنها یک دوازدهم قرآن را تشکیل می دهند و بقیه شامل اخلاقیات و عقاید می شوند را نادیده می گیرند و یا چندان اهمیتی به آن نمی دهند.
ما در قرآن عدالت و حق الناس هم داریم. آیا شما دیده اید این برادران در مورد عدالت و حق الناس که همان حقوق بشر است یک صفحه مطلب نوشته باشند؟!!! گویا انسان غیر از تکلیف هیچ حق دیگری ندارد.
در شرایط کنونی تربیت انسانهای مذهبی و پر کردن مساجد از انسانهای صرفاً نمازخوان و بدون فکرو اندیشه، هنر نیست اینها را داعش و طالبان به راحتی می توانند به خدمت بگیرند.
اما تربیت انسانهای خوب و عادل وعاقل و صادق و حقگو و منصف و توسعه یافته و صاحب فرهنگ و تمدن و متفکر که روح دین را با خود حمل بکنند، بسیار مشکل است. گمشده ی ما هم در همین جاست باید بکوشیم این نقیصه را جبران کنیم.
نویسنده: امان محمد خوجملی
نظر شما چیست ؟