جایگاه اخلاق در روابط بین الملل

شیوع کرونا در ایران (و بیشتر نقاط دنیا) نیاز شدید ایران را به انواعی از دارو و کالاهای اساسی، بیش از گذشته نمایان کرده است و مقامات جمهوری اسلامی در حالی برای مبارزه و کنترل کرونا تلاش می کنند که تحریم های آمریکا و انفعال و بی مسئولیتی دولت های اروپایی همچنان پابر جاست .

در این میان، مقامات دستگاه خارجی ایران تلاش می کنند که جامعه جهانی را نسبت به عواقب خطرناک ادامه تحریم ها ی آمریکا، آگاه کنند و دولت ها را مجاب کنند که با ایران همسو شوند و علیه تحریم های آمریکا موضعی مشترک بگیرند وبه این طریق شاید تحریم ها کاسته و یا لغو شود.

درواقع لغو تحریم های آمریکا از دوجنبه ممکن است رخ دهد:  دولت ایالات متحده شرایط کرونایی فعلی در ایران را درک کند و اختلافات سیاسی با جمهوری اسلامی را فعلا به حالت تعلیق درآورد و در همین راستا، تحریم ها علیه ایران را لغو کند.به تعبیری دیگر دولت آمریکا با در نظر گرفتن اصول اخلاقی و اصول انسانی، به این نتیجه اخلاقی برسد که ادامه تحریم ها علیه ایران، نققض آشکار حقوق انسان ها ست .

روش دیگر لغو تحریم ها، همراهی دولت ها و جامعه جهانی با جمهوری اسلامی و افزایش فشارسیاسی به آمریکا است. در واقع این روش نیازمند داشتن قدرت اقتصادی و سیاسی است که به تبع آن دولت ها ناچار شوند با ایران همراهی کنند و علیه آمریکا موضع بگیرند.

شیوع کرونا، باورها و تحولات جدیدی در سطح داخلی ( دولت ) ودر سطح خارجی و محیط بین الملل ایجاد کرده است و یکی از همین مولفه ها، پی بردن به جایگاه اخلاق در روابط بین دولت هاست.

شیوع کرونا در عرصه داخلی و محیط بین الملل یک واقعیت تلخ را یاد آوری می کند: اخلاق در روابط بین دولت ها اثری ندارد و روابط بازیگران محیط بین الملل بر اساس اخلاق بنا نشده است، که در شرایط کرونایی با در نظر گرفتن اصول اخلاقی تحریم های آمریکا علیه ایران لغو شود، روابط در عرصه جهانی روی مولفه های قدرت بنا شده است و آنچه موجب همراهی دولت ها و شکل گیری متحدان منطقه ای و فرا منطقه ای می شود، برخورداری دولت از توان و قدرت اقتصادی و سیاسی است .