ترکمن نیوز: چند روز پیش جهت ادای نماز جمعه به یکی از مساجد شهر کابل رفته بودم، پس از اتمام نماز جماعت، ناگهان صدای یک زن همه را متوجه خود ساخت؛ صدایی رنج کشیده که از طنین آن، میزان محرومیت، درد و رنج او را می‌شد تخمین زد. این زن به ناچار برای حل موقت مشکل خود و بدست آوردن لقمه نانی به مسجد آمده بود تا دست فقر و نداری را به‌سوی نمازگزاران دراز کند. این صدا آنقدر بر روانم فشار آورد که ادامۀ نماز را ندانستم چطور و چند رکعت خواندم. خداوندا، هر روز این نوع صداها را می‌شنویم و در هر قدمِ این شهر فقر و نداری چنین صحنه‌هایی خلق می‌کند.
آخر چرا این قشر (زنان) باعزت جامعه چنین به حقارت و ذلت بیفتند و سرنوشت نامعلوم،آنان را به کوچه و بازار و نزد هر کَس و ناکَس بکشاند و چه بسا برای کسب چند افغانی ناچیز، مقداری خوراک و یا البسۀ مستعمل دیگران، با چه خطرات، ناهنجاری‌ها و بی‌عزتی‌ها روبرو شوند.
ما امروز در کشوری زندگی می‌کنیم که هر روز صدها نمونه از این قبیل زنان مستضعف را در سرک‌ها، مقابل فروشگاه‌ها و رستوران‌ها و پیش‌روی مساجد می‌بینیم که از روی جبر زمانه تکدی‌گری را پیشۀ خود گرفته‌اند و شاید از ناچاری گاهی هم آغوش تن فروشی شوند.
ما امروز در کشور خود شاهد اوضاع اسف‌بار زنان هستیم؛ درحالی که گروهی دروغ‌گو و نیرنگ‌باز به نام حقوق زن، طرح‌های محو خشونت علیه زنان و حقوق اجتماعی و سیاسی زن، میلیون‌ها افغانی سرمایۀ بادآوردۀ حکومت را حیف و میل می‌کنند. هفده سال است که داعیۀ دفاع از زنان عالَم و آدم را کَر کرده است و رنگ و لعابش خوراک چرب رسانه‌هاست.
اما در واقعیت و میدان حقیقیِ زندگیِ این قشر مظلوم هیچ اتفاقی رخ نداده، میزان فقر و محرومیت آنان کاهش نیافته و اوضاع معیشتی‌شان روز به روز بدتر می‌شود. نرخ نیازمندی، فقر و اوضاع نابسامان زنان در افغانستان هر روز افزایش می‌یابد، اما متصدیان دروغین حقوق زن، سرگرم مهمانی‌های آنچنانی، برگزاری همایش‌ها، سفرهای خارجی، سمینارها و کنفرانس‌های مطبوعاتی خود هستند و با مظلوم نمایی چهار قِرانی از سفارت‌های خارجی، مؤسسات تمویل کننده و یا نهادهای بین المللی به جیب می‌زنند.
حیرتم بیشتر از این است که در چنین شرایطی و با این عوام‌فریبی آشکار، بازهم کسی پیدا نمی‌شود که از این عالی جنابان بپرسد که دست‌آورد شما چیست؟ چند زن بی‌سرپرست، آواره و درمانده را ساماندهی کردید و از فقر و فلاکت رهاندید؟ برای چند زن، زمینۀ کار مداوم و با عزت را فراهم نمودید؟ برای سوادآموزی و کسب مهارت‌های فنی و حرفه‌ای، چند زن را در فضای سالم پوشش داده و زمینۀ تعلیم را برای آنان فراهم نمودید؟
تاکنون چند زن بیمار را که با انواع بیماری‌های صعب‌العلاج مبتلا هستند، تداوی نموده و به زندگی عادی و کانون گرم خانواده برگردانده‌اید؟
حقیقت این است که تمامی حرکت‌ها و فعالیت‌های مدافعین امروزی زن، جز تحقیر بیشتر بانوان، ترویج فحشا و بی‌بندوباری، برهم زدن کانون خانواده، درهم شکستن وقار و شخصیت زن، دست‌آورد دیگری نداشته اند و کارگردان این نمایش ثخیف، افرادی معلوم الحال اند که به دنبال منافع شخصی خود بوده و از این دادخواهی به نام زن، سوپرمارکتی درست کرده و جیب خود را آباد می‌کنند.
نباید این حالت پریشان کنندۀ زنان باعزت جامعۀ ما به همین منوال باقی بماند، بلکه همۀ مردم ما اعم از تجار ملی، علما، تحصیل کردگان، موی سفیدان، بزرگان قومی و آحاد ملت برای حل واقعی و منطقی این معضل برنامه‌ریزی نموده و قدم‌های عملی و مؤثر را بردارند، تا در آینده‌ای نه چندان دور، زن به جایگاه، عزت و کرامت واقعی خود دست یابد.
نویسنده: عبدالناصر امینی (رئیس مرکز مطالعات اندیشه و دعوت اسلامی افغانستان)
نظر شما چیست ؟