ترکمن نیوز: فاطمه روزخوش- شهرستان گنبدکاووس در کنار ظرفیت‌ها و پتانسیل‌هایی ویژه در حوزه شهرنشینی، به عنوان دومین شهر استان گلستان، با داشتن قومیت‌های متعدد، شهروندانی با فرهنگ، فهیم و قدردان را در دل خود جای داده است.
به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی ترکمن؛ به طوری که این اقوام به فراخور سنت‌ها و رسومات‌شان با تلفیق برخی سنت‌ها و آداب قومی باعث ایجاد همدلی هرچه بیشتر بین همدیگر شده‌اند.
در کنار همه‌ی این شاخص‌های خاص، یکی از مهم‌ترین آداب این مردم انقلابی، قدردانی و پاسداشت تلاش مسئولانشان در جایگاه خدمت‌رسانی دستگاه‌های اجرائی می‌باشد.
به طوری که هر مسئولی در هر جایگاهی و با هر قومیتی وقتی با صعه‌ی صدر و اخلاق پسندیده، خدماتی را در طول زمان مسئولیتش ارائه نماید، مردم این شهرستان قدردان هستند و نکته‌ی جالب اینکه قدرت تشخیص خاصی در پالایش خدمات مسئولانشان دارند.
این موضوع در طی ادوار مختلفی که بسیاری از نامداران، پست و جایگاهی را در اختیار داشتند و خدمات ارزنده‌ای را نیز ارائه نمودند، به خوبی واضح است.
همانگونه که در پایان دوره‌ی خدمت چندین ساله‌ی بسیاری از مدیران و مسئولان، این مردم با تقدیر و تمجید تلاش‌های خالصانه آنان، آداب قدردانی را به جا آورده‌اند.
در این میان آنچه بیشترین تاثیرگذاری زنده ماندن نام و یاد مسئولان زحمتکش را داشته است، اخلاق و رفتار متواضعانه آنان بوده به طوری که همواره اخلاق نیک در رفتار بیشتر مسئولان به خصوص فرمانداران و نمایندگان مجلس باعث امیدواری و قدردانی این مردمان فهیم و نجیب بوده و قبل از اینکه عملکرد کاری و مسئولیتی فرماندارانشان را مورد ارزیابی قرار دهند، اخلاق، فرهنگ، صعه‌ی صدر و آداب آنان و ارکان زیر مجموعه‌شان را تحسین می‌نمودند.
و می‌توان گفت این ارزیابی مثبت یا منفی به صورت نسبی منهای تاثیرگذاری کاری در رفتار و آداب پسندیده‌ی اجتماعی‌شان مورد قبول و رضایت عموم قرار گرفته است.
در دوره‌ای که با جابجایی استاندار، شهرستان گنبدکاووس نیز شاهد جابجایی فرماندار و معاونینش بود، این ارزیابی نسبی جابجا شد.
به طوری که با توجه به عدم آگاهی عملکرد کاری فرمانداری که شفاف اطلاع رسانی نمی‌شود، در رفتارهای این دستگاه و زیرمجموعه‌هایشان نیز تواضع و مهربانی حلقه‌ای گمشده در اتصال گردید.
انگار مسئولینی که با “سلام” و خدا قوتی که تقدیمشان می‌شود، بیگانه‌اند و گویا قرار است سالیان سال مسندهایی که در چشم برهم زدنی جابجا می‌شود را در ید قدرت دارند که این‌گونه از منظر بالا و رفیع جایگاه به دیگران می‌نگرند و زمانی که از خود می‌گویند و کلمه‌ی”من” را بر زبان می‌رانند گویا این “من” و این انگشت اشاره‌ای که به نشانه‌ی تائید خود و تکذیب دیگران بالا می‌برند قرار است همیشه بالا بماند درحالی که این دوره هم می‌گذرد همچنان که بسیاری از خوشی‌ها و ناخوشی‌ها گذشت.
آنچه می‌ماند فقط و فقط “اخلاق نیک”در خاطره‌ها است که موجب رضای خداوند و خلق خداوند است.
پیامبر عظیم‌الشان اسلام (ص) با همه‌ی آن همه عظمتش و آن همه رسالت‌های بزرگی که بر دوش داشت، رسالت اصلی‌اش را اخلاق امتش معرفی نمود و فرمود: (انی بعثت لاتمم مکارم‌الاخلاق) و به راستی اگر همه‌ی رهروان صدیق امت پیامبر (ص) به یادآورند که اخلاق پسندیده افضل تمامی رفتارها و کردارها است، با محبوبیت و مقبولیتی که نزد امت خداوند پیدا می‌کنند، مورد حب و رضایت خداوند نیز قرار خواهند گرفت چرا که خداوند رضایت خودش را در رضایت خلق می‌داند.
مردم فهیم شهرستان گنبدکاووس حتی اگر در حوزه‌های کاری و مراجعات شان به جوابی دلخواه نرسند، در مقابل اخلاق و تواضع مسئولانشان متواضعانه و محترمانه رفتار می‌کنند و اهل هیاهو و جنجال نیستند و این مردم شایسته اکرام و احترامند و خوشا به سعادت آنانی که در منصب‌های مختلف، توفیق خدمتگزاری به این مردم را دارند.
گواه این مطلب بسیاری از مدیران دستگاه‌های اجرائی و انتظامی همانند سرهنگ علی‌فر و یا آقایان نورالهی، احمدی و کریمی فرمانداران سابق که بارها و بارها این جمله را تکرار نموده‌اند که شهروندان گنبدی مردمانی بافرهنگ، فهیم و ارزشی هستند و البته افراد اخلاق‌مداری همانند آنان مطمئنا مورد حمایت و محبوبیت گنبدی‌ها هستند و با نامی نیک از آنها و همکارانشان یاد می‌شود.
آنچه مسلم است اینکه مردم همواره آگاه هستند و رفتار مدیرانی که به آنان مراجعه می‌کنند در خاطرشان می‌ماند و به قول سعدی شیرین سخن: “سعدیا مرد نکونام نمیرد هرگز مرده آن است که نامش به نکوئی نبرند” جا دارد یادی از معاونین سیاسی، امنیتی ادوار گذشته داشته باشیم که با اخلاق و رفتارهای شایسته‌شان در اذهان خیلی‌ها همچنان جاودانند.
معاونینی همانند سرکار خانم جعفری، شیبک، علیاری و فرماندار ویژه سابق کریمی که با درایت و درک صحیح موضوعات همواره در عرض ارادت و سلام به همگان پیشقدم بودند.
امید آنکه همه‌ی مادر هر جایگاهی به این باور واقعی برسیم که منصب‌ها و جایگاه‌ها دائمی و ماندگار نیستند و آنچه می‌ماند نام نیک و یا خدای ناکرده خاطره‌ی تلخ تصدی‌گری جایگاهی است که عهده دارش شده‌ایم.
فرصت‌ها و توفیقات خدمت را مغتنم بدانیم چرا که همه‌ی این موارد در عین زودگذر بودن، ماندگار در اذهان عموم مردم ماست.
زندگی تکرار فرداهای ماست می‌رسد روزی که فردا نیستیم آنچه می‌ماند فقط نقش نکوست نقش‌ها می‌ماند و ما نیستیم.
منبع: پژواک سخن
نظر شما چیست ؟