ترکمن نیوز: درچند روز گذشته اولین جلسه محاکمه محتکران اقلام ضروری برگزار شد و دستگاه قضایی مصمم است تا با برگزاری فوری جلسات مانع بروز چنین اعمال مجرمانه گردد.
احتکار اقلام ضروری مردم ازجمله ماسک و الکل در شرایط کرونایی فعلی علاو ه براینکه به اقدام قضایی نیاز دارد، سوالات متعدی را بوجود آورده است. افرادی که احتکار می کنند به چه دین وآیینی اعتقاد دارند؟ درچه خانواده ای تربیت شده اند؟ چه شرایطی را در دوران کودکی و نوجوانی تجربه کرده اند؟ نظام اخلاقی جامعه چه مسئولیتی در برابر این افراد دارد؟ این گونه افراد از چه دریچه ای، به هم نوع و هم وطن نیازمند نگاه می کنند؟ مفهومی به نام رفاه عمومی را شنیده اند؟ و چه الگو و نمونه ای شبیه رفتار خود در نقاط مختلف دنیا سراغ دارند؟
شاید برخی طرح سوالاتی از این دست در شرایط فعلی را بی فایده بدانند و نظرشان این باشد باید برای تهیه کالای اساسی اقداماتی انجام داد و با طرح این سوالات، اتفاق خاصی نخواهد افتاد و برخی هم در کنار توجه به نحوه تهیه اقلام، پی گیری مبنایی احتکار و تعیین راهکارهایی که مانع بروز چنین رفتارهایی شود را ضروری بدانند.
سال گذشته و در بحبوحه افرایش قیمت دلار، طی یادداشت “ما و حفظ تمامیت ارضی ” و یادداشت “خانه همبستگی ملی کجاست ” از جهت دیگر به بحران دلار پرداختم. واقعیت دردناک این است که نسبت به هم نوع خود بی تفاوت شده ایم و این موضوع در مواقعی کاملا دیده می شود.
تصویر مردی که سال گذشته و درمیان بحران دلار از تلویزیون پخش شد، در خاطره خیلی از افراد باقی ماند ه است. شخصی از طبقه ضعیف جامعه در مقابل دوربین اشک شوق می ریخت و از کاهش قیمت دلار خوشحال بود، چرا که با کاهش قیمت دلار می توانست “داروی فرزند بیمارش” را تهیه کند. حرفهای این شخص و سفر های غیر ضروری افرادی به شمال در همین روزهای کرونایی و احتکارکالاهای ضروری ببمارستان ها و مردم نمونه کوچکی از بی تعهدی و بی مسئولیتی عده ای از هم وطنان به دیگر افراد این سرزمین است و بالاخره در جایی و بحرانی، بایستی برای بی تفاوتی چاره اندیشید.
آیا آن روز فرا نرسیده است ؟
✍️ شکور زیرک/روزنامه نگار
نظر شما چیست ؟