صدقه در شکم سیران

یادداشت- تورکمن‌نیوز: آیا ما به عنوان یک انسان از درد مردم خبر داریم؟ ازدرد گرسنگان و یتیمان؟ از درد بی‌پناهان و بیوه زنان فقیر؟ آیا ما خبر داریم کسانی هستند نان روزانه را نسیه می‌خرند تا هنگام واریز یارانه پول نان را پرداخت کنند؟!! مردم ما کسانی نیستند که صدقه نمی‌دهند اما متاسفانه این صدقه شامل فقرا نمی‌شوند.

بیشتر این صدقه‌ها رادر قالب گردهم آیی‌ها افراد بی‌نیاز و کم نیاز می‌خورند شما توجه کنید به صدقه‌هاییکه در شهرها و روستاها داده می‌شود مانند صدقه‌های سالگرد وفات یافتگان، صدقات چهلم و صدم، صدقات حج تمتع، حج عمره، صدقه سربازی، صدقه تولد کوکان، صدقه ساختمان، صدق آق آش یا 63 سالگی و امثال آن را که در اطراف گنبد جریان دارد حساب کنیم به رقم چند میلیارد تومان خواهند رسید.

بیشترین غایبان این صدقات آدم‌های فقیر و نیازمند و بیشترین حاضران افراد غیر نیازمند هستند و می‌خورند و می‌روند، کسی هم از این بابت غمگین نیست چرا این همه صدقه به دست فقرا نمی‌رسد و آن‌ها با کودکانشان گرسنه بر بالین می‌گذارند، ما هم همچنان با اغنیا صدقه می‌خوریم و خوشحال از این بابت که صدقه می‌دهیم و خداوند صدقه‌ی ما را قبول خواهد کرد. معلوم است چنین صدقاتی که از جایگاه خود دور افتاده است مقبول درگاه خداوند نخواهند بود.

ما افراد را به جای اینکه در خانه‌ها جمع کنیم به آن‌ها غذا دهیم بهتراست هزینه‌ی همان صدقه را بصورت نقد در اختیار یک آدم‌های فقیر و نیازمند قرار دهیم تا در زندگی آن‌ها گشایش اندگی حاصل شود این به صواب (درست) و ثواب (پاداش) نزدیک تر است.

بنده صدقه‌های سالانه روستای خودم را به صورت سرانگشتی حساب کردم  حداقل ِحداقل حدود پنجاه میلیون تومان می‌شود ولی سهم فقیران از آن بسیار بسیار اندک است. فلسفه و پیدایش صدقات در ادیان مختلف و مخصوصاً در دین اسلام کمک و یاری فقرا و یتیمان و مستمندان و افراد بی‌بضاعت بوده است، اما در صدقات و مراسم‌ها غایبان اصلی آن‌ها هستند. بیایید دست دردست هم دهیم یاروغمخوار یکدیگر باشیم صدقه‌هایمان را به دست نیازمندان واقعی برسانیم تا درکاهش درد و رنج آن‌ها سهیم باشیم.

چند وقت پیش با صحنه‌ی جالبی مواجه شدم، در خیابان امام زاده دم در مسجد قائمیه گنبد یک نفرپیشانی خود را به زمین گذاشته خوابیده بود، این همه آدم برای خواندن نماز به مسجد می‌رفتند اما کسی با این آدم خوابیده بر روی زمین کاری نداشتند، اصل دینداری و عبادت این است که ما از کنار چنین صحنه‌هایی به راحتی نباید عبور بکنیم. قبل از اینکه به مسجد برویم و نمار بخوانیم، دست آن فرد را بگیریم و احوال پرسی بکنیم چه مشکلی دارد؟ اصل عبادت راهنمایی انسان‌ها به سمت کارهای خوب است. اما مردم به خاطر عبادت آن کار خوب را فراموش می‌کنند.

من کنار آن فرد ایستادم از دستش گرفتم و گفتم: عموجان چرا روی زمین خوابیدی چکارداری؟ مشکلت چیه؟ گفت: نه هیچ مشکلی ندارم. فقط از من تقدیر و تشکر کرد و گفت: ممنون که احوال منو پرسیدی.

گاهی اوقات آدم‌های فقیرو بدبخت و بیچاره و معتاد به مواد مخدر و خوابیده بر روی زمین با یک احوال‌پرسی چقدر از انسان راضی می‌شوند. بهتر است هیچ انسانی ولو خوابیده بر روی زمین را فراموش نکنیم این به انسانیت نزدیکتر است.

امان محمد خوجملی

نوشتن دیدگاه