ترکمن نیوز: پروژه‌های نیمه کاره در این مملکت مثل قوانین نیوتن خدابیامرز از دولتی به دولت دیگر منتقل می شوند با این تفاوت که کمیت انرژی در این جابجایی‌ها تغییر نمی‌کند ولی تعداد پروژه‌های نیمه کاره در این فرایند روز به روز افزایش پیدا می‌کنند!
آخرین آماری که دولت از پروژه‌های نیمه‌کاره ارائه کرده است مربوط به سال ۹۸ است که تعداد پروژه‌های نیمه‌کاره ۸۷ هزار پروژه اعلام شد و برای تکمیل آنها چیزی حدود ۸۰۰ هزار میلیارد ناقابل لازم بود. البته این رقم جهت تکمیل در سال ۹۸ محاسبه شده است و با افزایش قیمت کالاها در سه ماهه نخست امسال، اگر پیمانکاران برای صبحانه به کارگران این پروژه‌ها فقط تخم مرغ آب پز خالی بدهند، هزینه لازم برای تکمیل آنها خود به خود از مرز ۱۰۰۰ میلیارد تومان فراتر می‌رود حالا گچ و سیمان و میلگرد و بقیه کالاها و مصالح بماند! یعنی کار تا جایی بیخ پیدا کرده است که حتی اگر اکبر طبری هم از دوستانش بخواهد این پروژه‌ها را تکمیل کنند، امکان ندارد بتوانند سنگ به این بزرگی را از سر راه بردارند! بگذریم …
این که حالا چرا این تعداد پروژه نیمه‌کاره در مملکت داریم و در مقطعی هر مسئولی یک کلنگ روبان زده در صندوق ماشینش داشت و در هر بیغوله ای با افتخار آن را بر زمین می‌کوبید، بماند برای سال‌های آتی و نسل‌های بعدی، ولی سوال اینجاست که چرا در حال حاضر که کفگیر بودجه به ته ماهی‌تابه خورده و حتی بودجه برای استخدام نگهبان برای محافظت از پروژه‌های نیمه‌کاره نمانده است، باز هم روند کلنگ‌زنی ادامه دارد و « با آنکه کَند کلنگ بیخ همه چیز» کسی به آنها اخطار نمی‌دهد «کلنگت را زمین بگذار!»
نمونه‌اش همین ولایت خودمان … در حالی این سر شهر یک روگذر نیمه کاره با قدمتی نزدیک به یک دهه آینه دق شده است، عزیزان مسئول چند روز قبل با شور و اشتیاق وصف ناشدنی، کلنگ احداث یک روگذر دیگر را در آن سر شهر به زمین زدند تا توازن در دو شهر برقرار شود!
به قول شاعر «دوباره صبح شد و به دیواره‌های خاکستری روگذر، یک «صبح تان انوشه» بدهکار می‌شوم. عادت کرده‌ام به تماشای ستون‌هایی که خاموت‌های زنگ‌زده را التماس می‌کنند؛ اینجا فقط غروب لبخند می‌زند به کلاهی که روی سر هیچ آرماتوربندی جا خوش نکرده و کارگرانی که مشغول خوابند و هرگز نمی‌پرسند ساعت‌های کاری پیمانکاران رو به بودجه کدام نصف النهار کوک می‌شوند؟!»
جالب اینجاست که این مراسم کلنگ زنی با چنان شور و شعفی برگزار می‌شود و کلنگ، چنان رقص کنان در دست مسئولان جابجا می‌شود که اصلاً آدم رویش نمی‌شود که بپرسد چرا در حالی که روگذر آن سوی شهر تکمیل نشده است، پروژه احداث روگذر این سوی شهر را کلید می‌زنید؟! اما باید بدانیم که اساساً فلسفه کلنگ‌زنی با محاسبات زمینی و ریاضی منافات دارد تا جایی در یک کوچه شش متری کلنگ احداث یک بیمارستان ۸ طبقه رویایی آسفالت کوچه را می‌خراشد و باقی ماجرا…
به هر روی این روزهای کرونایی که کارنامه دوران مسئولیت عده‌ای مدیران و مسئولان به انتشار تصاویرشان در کانال‌های تلگرامی و پست های اینستاگرامی خلاصه می‌شود و هیچ نیازی به پاسخگویی به افکار عمومی و دعوت از خبرنگاران نمی‌بینند، انتشار چند عکس با کلنگ، قطعاً جلوه خاصی به این رزومه‌های تصویری(!) می‌دهد و ممکن است چند سال بعد دوباره به کار بیایند! البته اگر تا آن موقع اینستاگرام فیلتر نشود؟! این طور نیست؟!
✍️ وحید حاج سعیدی
به کانال " تورکمن نیوز " در تلگرام بپیوندید
