برادری واخوت میان مهاجرین و انصار

به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی ترکمن های ایران، به نقل از اساس نیوز، حضرت سعد (رض) به حضرت عبدالرحمن (رض) گفت: « من از ثروتمندترین افراد مدینه هستم، من از شما خواهش می کنم نصف مال مرا قبول کنید ودو همسر دارم هرکدام را بخواهی طلاقش می دهم.

حضرت عبدالرحمن (رض) در جواب گفت: « خداوند در مال واهل تو برکت بدهد، شما فقط بازار را به من نشان دهید. او را به بازار راهنمایی کردند، او در بازار به معامله پرداخت تا اینکه مقداری سود برد وبا آن مقداری پنیر و روغن خریده وبا خود آورد.

مدتی به همین صورت سپری شد، تا اینکه روزی در حالی که اثر زعفران بر لباسش نمایان بود، به محضرآن حضرت (ص) حاضر شد، پیامبر اکرم(ص) فرمود: « چه شده عبدالرحمن »؟ حضرت عبدالرحمن (رض) عرض کرد: « ازدواج کرده ام ».

آن حضرت (ص) فرمود: « مهریه چه دادی »؟ عرض کرد: « طلا به وزن یک هسته ». (تقریبا معادل 5 درهم) پیامبر اکرم فرمود: « ولیمه بده اگر چه یک گوسفند باشد ».[1]

حضرت عبدالرحمن (رض) می گوید: « تجارت من چنان با برکت شد که اگر سنگی برای تجارت برمی داشتم، توقع من این بود که به اندازه طلا ونقره سود ببرم ». [2]

حضرت ابن عباس (رض) می فرماید: « وقتی مهاجرین به مدینه آمدند، به خاطر پیوند برادری واخوت اسلامی که پیامبر اکرم(ص) بین آنها برقرار کرده بود، مهاجر از برادر انصاری خود ارث می برد واین در حالی بود که خویشاوندان وبستگان انصار از یکدیگر ارث نمی بردند، وقتی که آیه « ولکل جعلنا موالی …» [3]نازل شد، ارث بردن مهاجرین از انصار منسوخ گردید.

از این روایت چنین معلوم می شود که ارث بردن کسی که با او پیوند اخوت برقرار شده بود، طبق همین آیه منسوخ گردید، اما طبق روایت بعدی چنین به نظر می رسد که آیه : « و اولو الارحام بعضهم اولی ببعض » [4] آن را منسوخ قرار داده است.

از یک گروه تابعین نقل شده است که: « وقتی پیامبر اکرم(ص) به مدینه تشریف آورد، در میان مهاجرین وانصار، پیوند اخوت وبرادری برقرار نمود تا با یکدیگر غمخواری کنند، که بر اساس این پیوند آنها از یکدیگر ارث می برند، تعداد آنها نود نفر بود؛ بعضی ها از انصار وبه قول بعضی صد نفر بودند. وقتی آیه « واولوالارحام » نازل شد، میراثی که بخاطر پیوند برادری از همدیگر می بردند منسوخ شد. [5]

حضرت انس (رض) می فرماید: « مهاجرین عرض کردند یا رسول الله ما هیچ قومی را مثل برادران انصار خود ندیده ایم که هنگام تنگدستی تا این حد همدردی داشته باشند وهنگام توانگری این قدر زیاد بر ما خرج کنند، در حالی که هیچ کاری از ما نخواستند وبدون زحمت ما را در محصولات خویش شریک ساختند؛ ما می ترسیم همه اجر وثواب از آن ایشان شود.»

پیامبر اکرم(ص) فرمود: « خیر، تا زمانی که شما از آنها تعریف وتمجید می کنید وبرای آنها طلب دعا نمایید چنین نخواهد شد». [6]

حضرت انس(رض) می فرماید: « رسول اکرم (ص) می خواست زمین بحرین را به انصار بدهد، آنها گفتند ما به شرطی می پذیریم که به مهاجرین هم همین مقدار داده شود. رسول اکرم (ص) فرمودند: اگر اینطور است پس همیشه صبر را پیشه کنید تا اینکه در حوض کوثر با من ملاقات کنید ». [7]

گردآورنده: عبا آخوند محمدنژاد

لینک عضویت کانال تلگرام

https://t.me/ITNAnews

منابع:

1-حیاة الصحابة، علامه محمد یوسف کاندهلوی، ج1، ص453.
2-اخرجه الامام احمد کذا فی البدایة، ج3، ص228. کما فی الاصابة، ج2، ص26.
3-سوره نساء، آیه 33.
4-سوره انفال، آیه 75.
5-ذکره ابن سعد باسانید الواقدی کذا فی الفتح، ج7، ص191.
6-البدایة، ج3، ص228. کنزل العمال، ج7، ص136.
7-اخرجه البخاری، ج1، ص535.